Αχιλλέας Σωτηρέλλος, Η ανταρσία των γραμμάτων

Εκείνο το απόγευμα, τα ελληνικά γράμματα- έχοντας υποστεί χρόνια κακοποίηση- αποφάσισαν να επαναστατήσουν. Μαζεύτηκαν λοιπόν και τα εικοσιτέσσερα μαζί σε ένα υπόγειο κάπου στη Σόλωνος, ανάμεσα σε τυπογραφεία και διάσπαρτους εκδοτικούς, για να συσκεφτούν και να αποφασίσουν τις επόμενες κινήσεις τους. Στην κορυφή της τραπέζης το Άλφα, ως πρωτότοκο και ηγεμονικό, πήρε το λόγο.

«Είναι γνωστό πως τα τελευταία χρόνια η βάναυση υποβάθμιση μας έχει κάνει τα υπόλοιπα αλφάβητα να γελάνε μαζί μας. Η χρήση μας σε μικροαστική ποίηση, λογοτεχνία της αρπαχτής, εμμηνοπαυσιακές εξομολογήσεις και πάσης φύσεως λογοκλοπές πριμοδοτούμενες από Κρατικά βραβεία και αργυρώνητες αγιογραφίες δεν μας προσβάλει απλά αλλά φθείρει τη αξία μας σε βαθμό μη αναστρέψιμου αφανισμού».

Ζητωκραυγές, χειροκροτήματα και επευφημίες ξέσπασαν ενώ η στριγκή φωνή του Ωμέγα, που ως τελευταίο και ακριβοθώρητο κουβαλούσε όλα τα συμπλέγματα και την οργή μιας ανολοκλήρωτης εφηβείας γέμισε την αίθουσα.

«Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι! Αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι!»

Το βήτα έσπευσε να κατευνάσει τα πνεύματα και να βάλει τα πράγματα σε τάξη.

«Αγαπητό Ωμέγα, μην τα βάζουμε με την τελευταία τρύπα της φλογέρας. Το συστημικό υπόβαθρο της υποβάθμισης μας είναι πιο πολυσύνθετο ώστε να στραφούμε ενάντια στους απαξιωμένους κοντυλοφόρους που στο κάτω κάτω έχουν και πέντε στόματα να θρέψουν. Καμία δουλειά άλλωστε δεν είναι ντροπή»

«Σωστά. Εκδότες, ατζέντηδες, φαστφουντάδες βιβλιοπώλες, τσανακογλείφτες και παρατρεχάμενοι…Αλίμονο αν ο κάθε γραφιάς είχε τη δύναμη της πένας του χωρίς τις πλάτες των ισχυρότερων»

Υπερθεμάτισε το γάμα.

«Εδώ κάνανε σεσημασμένο λογοκλόπο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών»

Εξανέστη το Ζήτα. Ένα νέο κύμα αντεγκλήσεων γέμισε την αίθουσα που πλέον θύμιζε περισσότερο χάβρα των Ιουδαίων παρά συνδικαλιστικό συνέδριο για την προάσπιση ενός κοινού σκοπού. Μέσα στον ορυμαγδό παρενέβη το σίγμα που λόγω σχήματος και ιδιοσυγκρασίας κρατούσε πάντα τις ισορροπίες.

«Αγαπητοί συνάδελφοι, αν δεν διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας δεν πρόκειται κανείς να το κάνει για λογαριασμό μας. Αυτή τη στιγμή δίνουμε έναν αγώνα επιβίωσης ενάντια σε δυνάμεις που μας χρησιμοποιούν ενάντια στη θέληση μας στοχεύοντας στην απόλυτη απαξίωση μας»

Και τι προτείνετε φίλτατε; Ρώτησε διστακτικά το θήτα.

«Μια συγχρονισμένη εκστρατεία καθαρισμού του ονόματος μας. Ένα συντεταγμένο πλάνο»

Πήρε το λόγο το ύψιλον. Σιωπή απλώθηκε στην αίθουσα δίνοντας τη σκυτάλη της στην σύμπνοια και τον παραμερισμό των όποιων μικρών διαφορών. Η κοινή απόφαση δεν άφησε περιθώρια αμφισβητήσεων και ετεροχρονισμένων ενστάσεων. Καθώς οι δείκτες του ρολογιού σήμαναν μεσάνυχτα, ο κύβος είχε ήδη ριχτεί…

Κανείς δεν μπόρεσε να εξηγήσει το φαινόμενο που συντελέστηκε την πρωτοχρονιά του 2025. Χιλιάδες βιβλία σε εκδοτικούς, βιβλιοπωλεία και βιβλιοθήκες αυτοαναφλέγησαν. Βιβλία συγγραφέων σπουδαιοφανών, «σαλονάτων», βραβευμένων…βιβλία μεταφραστών υπερφίαλων, προβεβλημένων, μονοπωλιακών…βιβλία ποιητριών εμμηνοπαυσιακών, διακεκριμένων, υπερεκτιμημένων. Η ζημία για τους εκδοτικούς υπήρξε τεράστια και ανυπολόγιστη, κριτικοί έχασαν τις δουλειές τους, επιμελητές πήδηξαν από τα μπαλκόνια, βιβλιοπωλεία βάρεσαν κανόνι. Κατά έναν περίεργο τρόπο, ή τάξη είχε αποκατασταθεί…

φωτο: Στράτος Φουντούλης