στάχτες

Από τις ΑΩ εκδόσεις

ΜΠΟΡΕΙΣ;

Μπορώ τον πυρήνα της γης να αγγίξω
Να κοιτάξω τον ήλιο στα μάτια
Να παίξω κρυφτό με τ’ αστέρια τη νύχτα
Να μετράω τα κύματα
Να χορεύω στη φλόγα κεριών τούρτας γενεθλίων
Να δραπετεύω σε άλλους πλανήτες.
Δεν μπορώ να σταματήσω του πόνου το κόκκινο ποτάμι
Τις ριπές που κουρελιάζουν την Άνοιξη
Τον φθόνο που φωλιάζει στις στέγες
Να ζεστάνω παγωμένες καρδιές
Να γκρεμίσω τα εργοστάσια του τρόμου
Τα τείχη του μίσους
Την πείνα
Τον φόβο.

*

Π Α Ρ Α Σ Τ Α Σ Η

Φυσάει ο Βοριάς
Σβήνει τ’ αστέρια
Η μέρα ξυπνάει
Ανοίγει η αυλαία
Το έργο αρχινά
Παλιό και καινούργιο
Δύσκολοι οι ρόλοι
και πρόβα καμιά
Κοινό αρένας ουρλιάζει
Θα παίξεις, θα παίξεις
Πού να κρυφτείς;
Το έργο γεννιέται
Στιγμή με στιγμή
Το πλάθεις, σε πλάθει
Ριζώνεις εκεί
Οι σκηνές τρέχουν
Τρέχουν γοργά
Σε άφησαν πίσω
Απλό θεατή
Αυτό ήταν!
Τελειώνει η ζωή
Η αυλαία θα πέσει
Θα φύγεις γι’ αλλού
Μην κλάψεις
Μη λυπηθείς
Παράσταση ήταν
Τελειώνει εδώ.

*

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ

Είναι δύσκολες οι νύχτες με Πανσέληνο
Ο ύπνος χάνεται
Και η νύχτα μέρα μοιάζει
Ξυπνά ένας κόσμος άγνωστος
Θέση να βρει αναζητά
Και να κυριαρχήσει
Επιθυμίες και όνειρα ορθώνονται μπροστά σου
Πληγές που η μέρα έκρυβε
Στης νύχτας τα σκοτάδια.
Είναι όμορφες οι νύχτες με Πανσέληνο
Διπλή ζωή σου δίνουν
Θέλεις ξανά να ερωτευτείς
Να τρέξεις στο ακρογιάλι
Μ’ ασήμι να βάψεις τα όνειρα
Και να τα κατακτήσεις.

❀