Λεωνίδας Καζάσης, Ο μητράδελφος

«Να κοιτάς την δουλειά σου και τίποτε άλλο», είπε ο πατέρας στον δεκαπεντάχρονο. «Να υπομένεις την εχθρότητα», ο ιερέας εμύνησε. «Απέκτησε γνώση όση μπορείς, η γνώση ακριβά πουλιέται», ο καθηγητής εκήρυττε, και όλοι μαζί:

«μακριά η σκέψη σου από τις κοπέλες, μην αυνανίζεσαι, πρώτα τα μαθήματα και η σταδιοδρομία».

Καταιγισμός πυρών στον άμοιρο τον έφηβο. Καλά που υπήρχε της μητέρας του ο αδερφός, ένα υποκείμενο περιθωριακό δια την κοινωνίαν, το οποίον ησχολείτο με κολύμβηση, βιβλία, και ήτο των λάβρων στεναγμών βαρδιάτορας. Ο βαρδιάτορας τον νεαρό αφουγκραζόταν, εξεμέευε, αλλά και από αυτόν εμπνεόταν, ενώ ταυτόχρονα η οικογένεια, η θρησκεία, η εκπαίδευση, επιχειρούσαν τον νέο να μπολιάσουν με τις αρετές της σκοπιμότητός τους.

Ο βαρδιάτορας δεν άργησε να απαντήσει.

«Να ενδιαφέρεσαι για τους άλλους, διότι εάν το σύνολο, εις το οποίον ανήκεις, χωλαίνει, εσύ δεν θα αποτελέσεις εξαίρεση. Σε όποιον σε θίγει να αντιδράς χωρίς δεύτερη σκέψη, έτσι κρατάς την αυτοεκτίμησή σου ακέραιη, ώστε η κρίση σου κοφτερή να επιλέγει εκείνους που έχουν καλή βούληση απέναντί σου. Η ανοχή στην ενόχληση σε αλγολαγνεία εξελίσσεται, η οποία την αδικία, την βία διαιωνίζει, με άλλοθι την θεϊκή τιμωρία σε έναν κόσμο άλλο. Όταν σε φιλούν θα φιλάς κι όταν σε κτυπούν θα κτυπάς. Η γνώση σε όλους εκτίθεται αλλά διαφεύγει. Όλοι δεν κατέχουν την ίδια γνώση, κατέχουν όμως άλλη· γι’ αυτό η γνώση πρέπει να παρέχεται ως κοινό αγαθό, δίχως να απαιτεί εξουσία και πλούτο. Η αμοιβή της γνώσης δεν μπορεί να είναι άλλη από μία κοινότητα αλληλέγγυα, αυτάρκη που την ζωή θα προτάσσει, αναγνωρίζοντας το φυσικό περιβάλλον, αποφυλακίζοντας το σώμα και το ερωτικό ένστικτο των ανθρώπων».

Αυτά ο δεκαπεντάχρονος άκουγε εξεταστικά από τον μητράδελφό του, ώσπου ένα περπάτημα λικνιστικό την προσοχή τους απέσπασε.

φωτο: Στράτος Φουντούλης