Άννα Κυριτσιοπούλου, Χωρικά

Χωρικό (Α΄πρόσωπο)

Εφάπτομαι απόλυτα στα όρια του είμαι.
Στα οριοθετημένα τετραγωνικά που συμπίπτω με εμένα.
Σε ένα δωμάτιο με κλειδωμένη πόρτα κι ανοιχτό παράθυρο
Εκεί.
Εγώ.
Προσδιορίζομαι.
Γυμνό κορμί εν κινήσει
Σκοντάφτω στις μνήμες
-υπενθυμίσεις ύπαρξης-
χορεύω το γίγνομαι
στις τέλειες διαστάσεις του ανήκειν.
Σε ένα δωμάτιο με κλειδωμένη πόρτα κι ανοιχτό παράθυρο.
Εγώ.

Χωρικό (Β΄ πρόσωπο)

Ό, τι δικό μου αναπνέει.
Σε ένα δωμάτιο με κλειδωμένη πόρτα κι ανοιχτό παράθυρο.
Υποκλίνεται στο άγγιγμα
ζωοδότη της ύπαρξης
ηδονικά υποτάσσει την ύλη στο βίωμα.
Παραμονεύει το ανεξερεύνητο
-πλεονασμός αλλά και πόθος-
υποκύπτω στην ισχνή πιθανότητα ταιριάσματος
αθετώντας τη μοναδικότητα των ορίων μου.
Στο ανοιχτό παράθυρο ο δραπέτης που επιτρέπει εισβολείς.
Δικό μου κι ό, τι παρά -εν γνώσει μου- βιάζεται.
Συγκαταβατικά.
Ασφυκτιεί.
Σε ένα δωμάτιο με κλειδωμένη πόρτα κι ανοιχτό παράθυρο.
Εσύ.