Γρηγόρης Σακαλής, μια κοινωνία μονάδων

Ανικανότητα

Ποιός νοιάζεται για σένα
αναρωτιέσαι καμιά φορά
όταν σ΄αγκαλιάζει
ο ήχος της μοναξιάς
οι γονείς
αυτοί νοιάζονταν σίγουρα
μα έχουν φύγει
ύστερα τ΄αδέλφια σου
αν έχεις
κι αν νοιάζονται
η φιλία πλέον
υπάρχει μόνο στα βιβλία
μένει τέλος
η οικογένεια που έκανες εσύ
τα παιδιά, η σύζυγος
μα έτσι γινόμαστε
μια κοινωνία μονάδων
ανίκανη για κάτι συλλογικό.

Χελιδόνια

Πιάσε το χέρι μου, είπες
κι εγώ
υπάκουσα αμέσως
αφού το ήθελα πολύ
η αγάπη μου έδωσε δύναμη
περπατήσαμε μαζί
δίπλα στη θάλασσα
ανάμεσα στους ανθρώπους
κι ένιωσα
σαν να κολυμπώ στα βαθιά
αισθάνθηκα
πως ήμασταν
δυό πουλιά
δυό χελιδόνια
που πετούν ψηλά
χάνονται στον ορίζοντα
κι ύστερα επιστρέφουν
να βρουν το κοπάδι τους
πάνω στα καλώδια της ΔΕΗ.