Αρχείο 04/10/2017

Μέρος 3oν

Η Μαρία Πανούτσου για τον J. Grotowski
Ο J. Grotowski και ο ρομαντισμός

Με  τέσσερα  στοιχεία  θα ξεκινήσω την σημερινή προσέγγιση. Ένα βιβλίο, ένα γράμμα, μια φωτογραφία και μια διεύθυνση.

1. Το βιβλίο  συμβολίζει την γνώση  που χωρίς την εμπειρία μπορεί να φανεί άχρηστη.
2. Το γράμμα συμβολίζει μια υπόσχεση.
3.  Η φωτογραφία είναι μία μαρτυρία
4. Και η διεύθυνση είναι τόπος και μνήμη  μιας πράξης

Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, μέρος 17ο»

Αρχείο 20/09/2017

Μέρος 2oν

Η Μαρία Πανούτσου για τον J. Grotowski
Ο J. Grotowski και ο ρομαντισμός

O λόγος που με έφερε το ‘80  στο ‘Theatre Laboratory  J. Grotowski’ αναφερόταν  καθαρά στο  γράμμα που έστειλα  τότε:  «Θέλω να ξεκινήσω μια έρευνα  για την αρχαία ελληνική τραγωδία και έρχομαι κοντά σας, για να βρω έναν τρόπο να πλησιάσω το αντικείμενο μου». Σήμερα 2017 αναφέρομαι στον χώρο αυτόν με σεβασμό,  αντικειμενικότητα και υποκειμενικότητα, αγάπη, νοσταλγία και διάθεση  ενδοσκόπησης,  με σκοπό  να φέρω στην επιφάνεια προσωπικές  εκτιμήσεις, που μπορούν να φωτίσουν και άλλες πλευρές  και να συμπληρώσουν  το πολυσύνθετο  υλικό  που άφησε πίσω του ο χώρος αυτός,  όχι μόνο ο ίδιος ο δημιουργός του, ο J. Grotowski, αλλά και οι συνεργάτες του, ως  ομάδα  και ο καθένας ξεχωριστά, (δεν είναι η κατάλληλη λέξη ομάδα για το σύνολο των ανθρώπων του εργαστηρίου, αλλά και  για τις αρχές  που επικρατούσαν εκεί ). Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, μέρος 16ο»

Αρχείο 06/09/2017

Μέρος 1ον

Η Μαρία Πανούτσου για τον J. Grotowski

Ο J. Grotowski
και ο ρομαντισμός

Μια σχετικά  σύντομη  έκθεση,  μιας εργασίας που  βρίσκεται σε εξέλιξη,  θα πρωτοπαρουσιάσω εδώ  στις  Στάχτες,  σε συνέχειες.   Η πρώτη ενότητα  έχει τίτλο «Η Μαρία Πανούτσου για τον J. Grotowski» και θα αποτελείται από τρία μέρη.  Στην συνέχεια, η δεύτερη  ενότητα «Ο J. Grotowski και ο ρομαντισμός»,  σε δύο μέρη  και θα συνεχίσω  με  «Παρατηρήσεις επί των ασκήσεων» του  εργαστηρίου: Instytut  Aktora  Theatre  laboratorium. Αν και έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες για τον Γκροτόφσκυ και τους συνεργάτες  δεν τελειώνει η έρευνα και η μελέτη του υλικού μιας  διαθήκης που πολλαπλασιάστηκε και θα πολλαπλασιάζεται, από του ανθρώπους που ήρθαν σε επαφή με το πρώτο υλικό  αυτής της θεατρικής περιπέτειας. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, μέρος 15ο»

Αρχείο 23/08/2017

H μέθοδος μου

«Αυτό που μ’ ενδιαφέρει πρώτιστα στην τέχνη του Θεάτρου είναι η σχέση του ανθρώπου με αυτό που επιμελώς κρύβει βαθιά μέσα του και που εκφράζεται για λίγο σε κάποιες οριακές στιγμές, για να ξανακρυφτεί και πάλι πίσω από λόγια δισταχτικά και αδέξια σαν τ’ αχνάρια ενός πληγωμένου ζώου πάνω στο χιόνι… Το Θέατρο μας δίνει, κατ’ αρχήν τη δυνατότητα να μακρύνουμε το διάστημα αυτής της αποκάλυψης και στη συνέχεια να έρθουμε σε επαφή με τους συμπολίτες μας μέσα από αυτήν. Μια επαφή που μπορεί να θεωρηθεί απαραίτητη»

Μ. Πανούτσου

 Έχω αναφέρει σε άλλο μου σημείωμα ότι δεν πιστεύω σε μια παγιωμένη μέθοδο αλλά στην  συνεχή  έρευνα  με βάση την γνώση που έρχεται από το παρελθόν.   Αυτή η κινούμενη άμμος όπως ονομάζω την μέθοδο μου,   διαμορφώθηκε στα χρόνια των σπουδών, της μελέτης σε διαφορετικές τεχνικές, την μακρόχρονη έρευνα πάνω στις ποικίλες αντιδράσεις του ανθρώπινου σώματος,  τις   λειτουργίες  και Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, μέρος 14ο»

Αρχειο 09/08/2017

Κίνηση-Συγκίνηση
Η απαγορευμένη ορμή

Πολλές κινήσεις του σώματος φαίνονται προκλητικές, έχοντας μια άμεση ή έμμεση σχέση με την σεξουαλικότητα. Θεωρούνται αντικοινωνικές και απαγορεύονται ή αποφεύγονται για λόγους αισθητικής και καλής κοινωνικής συμπεριφοράς. Ή το αντίθετο, η καταχρηστική χρήση τους, τις αποδυναμώνει επίσης.

Το βγάλσιμο της  γλώσσας και η ελεύθερη χρήση της με οποιοδήποτε τρόπο, ή το άνοιγμα του στόματος. Το σήκωμα των ώμων, το άνοιγμα των ποδιών. Η κίνηση της λεκάνης. Γλώσσα, γόνατα, λεκάνη κοιλιά,  στόμα. Τις απαγορεύσεις αυτές τις έχουμε και στους άνδρες και στις γυναίκες όμως κυρίως  στις γυναίκες. Οι καλοί τρόποι – για αποφυγή  της προκλητικότητας χωρίς λόγο-  θα  πρέπει να  διατηρούνται, χωρίς να χάσει την ελευθερία του το σώμα. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, μέρος 13ο»

Αρχείο 26/07/2017

Αυτοσχεδιασμός (2)
H πρώτη τελεία, σε ένα λευκό άγραφο χαρτί

Αυτοσχεδιασμός είναι το πώς ζούμε, το πώς βλέπουμε τον κόσμο.
Αυτοσχεδιασμός είναι, το να είναι κανείς, απελευθερωμένος από φόρμες.
Αυτοσχεδιασμός είναι, η προσωπική κληρονομιά του καθενός.

Η τέχνη είναι μια βαρετή υπόθεση αν δεν… Θέλει πολύ δουλειά δεν έχει ωράρια, χρειάζεται πολύ μελέτη που δεν σταματά ποτέ, θέλει επαναλήψεις και επαναλήψεις. Ο αυτοσχεδιασμός τροφοδοτεί τον καλλιτέχνη με νέο αίμα, τον αναζωογονεί, τον κρατάει μακριά από την συνήθεια, την φυσική και πνευματική κούραση.
Συνήθως μας ελέγχον τα πράγματα που δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε αντί να τα ελέγχαμε εμείς. Ο αυτοσχεδιασμός μας δείχνει τα όρια μας, τα μειονεκτήματα μας και τα προτερήματα μας. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, μέρος 12ο»

Αρχείο 14/06/2017

H χάρις

‘There is only one actor – may one man who has the soul of the dramatic poet, and who has ever served as the true and loyal interpreter of the poet, and “this is the marionette‘
Edward Gordon Craig

Αυτή  η σύντομη προσέγγιση  στην ανάγκη του ηθοποιού –καλλιτέχνη, να  απομακρυνθεί όσο  του είναι δυνατόν, από το κοινωνικό σώμα, με στόχο μια  φωτεινή διαδικασία προς τα μονοπάτια της τέχνης,  την αφιερώνω σε έναν όχι και τόσο γνωστό  δάσκαλο που δεν γνώρισα προσωπικά  αλλά διάβασα με  στοχασμό και σεβασμό  μέρος του έργου του  και που δεν ζει πια,  τον Ουαλό  καθηγητή  γερμανικής λογοτεχνίας, τον Idris Parry*  που  ασχολήθηκε με τέσσερεις από τους πιο σημαντικούς για μένα  ανθρώπους του πνεύματος. Τους   F. Κafka, Heinrich von Kleist , Charles Baudelaire,  R.M Rilke, που εκτίμησαν  την τέχνη του θεάτρου, όσο λίγοι. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, μέρος 9ο»

Αρχείο 31/05/2017

Το κοινωνικό μας σώμα

Το σώμα μας,  φέρειτην κοινωνική του ταυτότητα. Η κοινωνία σιγά- σιγά, σταθερά,  μελετημένα,  διαμορφώνει το σώμα μας, όπως ο γλύπτης το υλικό του.

Το ανθρώπινο σώμα είναι ένας ζωντανός οργανισμός και αυτό σημαίνει ότι μεταβάλλεται συνεχώς και αυτό φαίνεται,  ότι το ξεχνάμε και λειτουργούμε ως το σώμα  να είναι στατικό. Τίποτα δεν είναι στατικό ‘όλα μεταβάλλονται’.

Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, μέρος 8ο»