«Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, μέρος 14ο

Αρχείο 23/08/2017

H μέθοδος μου

«Αυτό που μ’ ενδιαφέρει πρώτιστα στην τέχνη του Θεάτρου είναι η σχέση του ανθρώπου με αυτό που επιμελώς κρύβει βαθιά μέσα του και που εκφράζεται για λίγο σε κάποιες οριακές στιγμές, για να ξανακρυφτεί και πάλι πίσω από λόγια δισταχτικά και αδέξια σαν τ’ αχνάρια ενός πληγωμένου ζώου πάνω στο χιόνι… Το Θέατρο μας δίνει, κατ’ αρχήν τη δυνατότητα να μακρύνουμε το διάστημα αυτής της αποκάλυψης και στη συνέχεια να έρθουμε σε επαφή με τους συμπολίτες μας μέσα από αυτήν. Μια επαφή που μπορεί να θεωρηθεί απαραίτητη»

Μ. Πανούτσου

Έχω αναφέρει σε άλλο μου σημείωμα ότι δεν πιστεύω σε μια παγιωμένη μέθοδο αλλά στην συνεχή έρευνα με βάση την γνώση που έρχεται από το παρελθόν. Αυτή η κινούμενη άμμος όπως ονομάζω την μέθοδο μου, διαμορφώθηκε στα χρόνια των σπουδών, της μελέτης σε διαφορετικές τεχνικές, την μακρόχρονη έρευνα πάνω στις ποικίλες αντιδράσεις του ανθρώπινου σώματος, τις λειτουργίες και δυσλειτουργίες του σώματος, κάτω από διαφορετικές και ιδιαιτέρες ψυχολογικές συνθήκες, καθώς και στην προσωπική μου σχέση με την διδασκαλία και εμπειρία ως χορεύτρια, ηθοποιό, δασκάλα και σκηνοθέτιδα.

Ως Χρυσαλίδα!

Η ενεργοποίηση της σπονδυλικής στήλης, η αυτονόμηση της λεκάνης και η απελευθέρωση της αναπνοής είναι το πρώτο στάδιο προσέγγισης που επιδιώκω. Στην συνέχεια η χρήση του λόγου και της σκέψης κατευθύνουν τις εργασίες μου. Το κεφάλαιο λόγος και σκέψη είναι πολύπλευρο και αποτελείται από πρακτικές ασκήσεις από τον αμητό της παράδοσης, γραπτής και προφορικής, που ξεκινά από π.Χ με σημειώσεις και παρατηρήσεις δάσκαλων και επεκτείνεται στο σήμερα.

Το ενδιαφέρον μου εστιάζεται στην επαναλειτουργία αρχών που διέπουν την λειτουργία του σώματος και στην συνειδητή παρατήρηση και καταγραφή της έκφρασης του κάθε ανθρώπου. Η στάση του σώματος, η παραλληλότητα, ο συγχρονισμός, είναι στάδια που επιτρέπουν με την συνεχή δουλειά και παρατήρηση, να πούμε την υπερβολή ότι γίνεται αναίμακτη επέμβαση στο σώμα δηλαδή στοχεύουμε στην μεταμόρφωση.

Στην συνέχεια η έρευνα για την γνήσια έκφραση και πως αυτή παρουσιάζεται στον καλλιτέχνη – ηθοποιό με οδήγησε σε μία ιδιαίτερα προσωπική προσέγγιση με γνώμονα πάντα τους νόμους που διέπουν την φύση και πως αυτοί μεταφέρονται στην σκηνή. Οι νόμοι της σκηνής έρχονται αμέσως μετά, αφού ο καλλιτέχνης εξασφαλίσει μια ανοιχτή δίοδο μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας.