Αλέξανδρος Αραμπατζής, Ο καφές σας κύριε – το τσάι σας κυρία

Αρχείο 25/08/2017

–          Πόσο μαύρο σκοτάδι θέλετε στον καφέ σας για να φουντώσετε από έρωτα κύριε;
–          Τόσο που η αμαρτία να μου κόψει τα χέρια σύρριζα από τον καρπό κυρία.
–          Ω, είσθε τόσο κωμικός κύριε! Να σας προσφέρω τα περιλάλητα ντόνατς μου;
–          Ασφαλώς κυρία! Μαζί με την περιλάλητη κωδωνοκρουσία των ερωτικών παλμών σας!
–          Είσθε θρασύς κύριε. Ποιος σας επέτρεψε να εντοπίσετε τις ερωτικές μου κωδωνοκρουσίες;
–          Η Φύση κυρία. Αυτή που μας τιμωρεί με τη μάστιγα των ανελέητων πειρασμών της.
–          Δεν είσθε σοβαρός κύριε. Καθυβρίζετε την Φύση. Παρακαλώ να ανακαλέσετε.–          Ανακαλώ κυρία. Θα αρκεσθώ προς το παρόν στην αιώνια μουσική των Αισθαντικών Σφαιρών σας.
–          Ω μα τι παραφορά! Ακόμα δεν αισχύνεσθε για τους ματαιόσπουδους σολοικισμούς σας;
–          Δεν αντέχω άλλο κυρία. Περιμένω εναγωνίως τον καφέ σας.
–          Μήπως και τα κοσμοξακουσμένα ντόνατς μου ίσως;
–          Ω, μα γι΄αυτά λιώνω αληθινά κυρία.
–          Ορίστε λοιπόν κύριε. Carpe diem.
–          Ευχαριστώ κυρία. Αλλά η μέρα τέλειωσε. Ο κορυδαλλός κοιμήθηκε. Το παγωτό στο ψυγείο έλιωσε.
–          Οι καιροί αλλάζουν κύριε. Τα πάντα ρεί και η ψυχή μου απορεί. Ο ηρακλείτειος δαίμονας βυσσοδομεί στο παρμενίδειο κορμί μας.
–          Είναι ακαταμάχητος ο δαίμονας κυρία. Ας ενδώσουμε.
–          Όχι κύριε. Τουλάχιστον όχι όσο η μονομανία σας αδικεί την δική μου υποχωρητικότητα.
–          Σύμφωνοι κυρία. Εγώ τον καφέ μου εσείς το τσάι σας. ΄Ετσι θα είμαστε πάτσι. Μην ξεχάσετε τη ζάχαρη κυρία.