«Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, μέρος 12ο

Αρχείο 26/07/2017

Αυτοσχεδιασμός (2)
H πρώτη τελεία, σε ένα λευκό άγραφο χαρτί

Αυτοσχεδιασμός είναι το πώς ζούμε, το πώς βλέπουμε τον κόσμο.
Αυτοσχεδιασμός είναι, το να είναι κανείς, απελευθερωμένος από φόρμες.
Αυτοσχεδιασμός είναι, η προσωπική κληρονομιά του καθενός.

Η τέχνη είναι μια βαρετή υπόθεση αν δεν… Θέλει πολύ δουλειά δεν έχει ωράρια, χρειάζεται πολύ μελέτη που δεν σταματά ποτέ, θέλει επαναλήψεις και επαναλήψεις. Ο αυτοσχεδιασμός τροφοδοτεί τον καλλιτέχνη με νέο αίμα, τον αναζωογονεί, τον κρατάει μακριά από την συνήθεια, την φυσική και πνευματική κούραση.
Συνήθως μας ελέγχον τα πράγματα που δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε αντί να τα ελέγχαμε εμείς. Ο αυτοσχεδιασμός μας δείχνει τα όρια μας, τα μειονεκτήματα μας και τα προτερήματα μας.
Ο αυτοσχεδιασμός ζητά την πλευρά του εαυτού μας που δεν έχουμε συνειδητοποιήσει, ότι υπάρχει, αλλά χρειάζεται κάποιες προϋποθέσεις για να φανεί, για να αρχίζει να μας επηρεάζει και να μας τροφοδοτεί.
Με τον αυτοσχεδιασμό ερχόμαστε σε μια ευφορία και τότε συνειδητοποιούμε τις αδυναμίες μας, όταν ξαφνικά θέλουμε να κάνουμε κάτι με το σώμα, με την φωνή ή να εκφραστούμε λεκτικά και διαπιστώνουμε την αδυναμία μας και τότε με περισσότερη εμπιστοσύνη, ξαναγυρνάμε στη αδιάλειπτη διαδικασία της εκπαίδευσης.
Η εκπαίδευση δεν είναι ντροπή, είναι χαρά, ευχή, μαγεία, ψυχική ευφορία.
Ο αυτοσχεδιασμός είναι ανώτερος όταν δεν υπάρχει δοσμένο θέμα, όρια χρονικά, μήνυμα και υλικό. Ο αυτοσχεδιασμός τότε ανασύρει το υλικό, (χρόνο, μήνυμα, εικόνες, ιδέες) και θέματα που υπάρχουν στο συνειδητό και υποσυνείδητο. Όλα γεννιούνται εκείνη την στιγμή, στην χρονική διάρκεια που δημιουργείται ο αυτοσχεδιασμός.
Συναισθήματα, ψυχολογικές και διανοητικές λειτουργίες, μπαίνουν σε δημιουργική διαδικασία στην διάρκεια του αυτοσχεδιασμού.
Αυτός που οδηγεί έναν αυτοσχεδιασμό ( δάσκαλος –εμψυχωτής ) καλείται να παρακολουθήσει μια ζωντανή ψυχοσωματικοδιανοητική ανθρώπινη λειτουργία και πρόταση, πέρα από το κακό και το καλό, το ωραίο και το άσχημο που είθισται να αναγνωρίζουμε, με σχεδόν απόλυτη απουσία της κριτικής διάθεσης, (τουλάχιστον στο μεγαλύτερο μέρος του αυτοσχεδιασμού).
Η περιγραφή του αυτοσχεδιασμού είναι δύσκολη, όσο δύσκολο είναι να περιγράψεις την πολύπλοκη ψυχοσωματική λειτουργία του ανθρώπου.
Αυτοσχεδιασμός είναι η καταμέτρηση, η αναμέτρηση, η κατανόηση του εαυτού μας όχι με λόγια, αλλά πρωτίστως με ενέργεια και με συγκεκριμένες σωματικές δράσεις.
Αυτοσχεδιασμός είναι μια τελική φόρμα σε συνεχή διαμόρφωση, του μη σχεδιασμένου εσωτερικού μας εαυτού.
Σε έναν αυτοσχεδιασμό, υπάρχει: Ρυθμός, επίπεδα, ταχύτητες, κατευθύνσεις, σύνθεση, χώρος, διαμόρφωση χώρου, γραμμές, κίνηση, χορός, τραγούδι, ήχοι, κείμενο, παύσεις, μουσική, σιωπή. Όλα μαζί τα στοιχεία, μερικά από αυτά, ή τα βασικά από όλα αυτά( ρυθμός, χώρος, κίνηση ).

Διαβάστε τα προηγούμενα της Μαρίας Πανούτσου για το θέατρο