Χ.Ε. Μαραβέλια, Ευπώλητα…

Η λίστα με τα ευπώλητα – Στα σκουπίδια!
Τα πλείστα των ευπώλητων σκουπίδια
Πληρώνετε ένα, δύο τζάμπα
(έτσι με τζ- καθώς που απεχθάνεται ο κυρ Ντίνος)
Βιβλία για το καλοκαίρι
Τις διακοπές (ρεύματος)
Τις Γιορτές
Τη Σαρακοστή
Ο γέρων Παφνούτιος για το Μνημόνιο.

Οκνηροί ή δεκασμένοι διαλαλητές
(υπάρχουνε πιο τίμιες δουλειές, κυρίες, κύριοι)
αναπαράγουν λίστες με βιβλία.
Play List! (προστακτική, όχι ουσιαστικό) – Δεν εννοούνε βέβαια τον Λιστ.
Η μόνη τους δικαιολογία
(να λέμε των θεόστραβων το δίκιο)
Οι άνθρωποι πληρώνονται να γράφουν
Όχι να διαβάζουν!
Παπαγαλάκια που δεν άνοιξαν
τα όσα ενθέρμως μας προτείνουνε βιβλία.
Ώστε να μείνουν προφανώς ανεπηρέαστοι
καταπώς θα ’λεγε ο Ουάιλντ
μα πάντα ανίδεοι και ποζάτοι.

Τα αστραπιαίως
Πριν συλληφθούν-συγγραφούν-τυπωθούν και εκδοθούν, ευπώλητα.
Τα αλλαξοκωλίστικα
Τα ποια σε ποιους επί ποιήμασι εκδίδεται.
Τα ψευτο-ευπώλητα και όχι σπανίως βραβευμένα.

Τα: «Έγραψαν γι’ αυτό το βιβλίο:»
«Μεταφραστικός άθλος» ή/και
«Η μετάφραση ρέει»
(μας πιτσιλίσατε, άθλιοι!)
«Πολυεδρική σφαιρικότητα»
«Το βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει
από κανένα σπίτι» – δηλαδή σαλόνι.
Τα: «Εξαντλήθηκε και επανακυκλοφορεί»
«Άφησε άναυδη την κριτική»
(έτσι εξηγείται η σιωπή της).
«Ο νέος Καβάφης/η νέα Σαπφώ» – our National She-Poet
«It’s a must» λέει και ξαναλέει το His Master’s Voice.
Οι τρακόσες αποχρώσεις τού
Δεν καταλαβαίνουν γρυ.

Οι αγοραστές – τσιμπήσανε
Οι (με τιμή σβησμένη) δωρητές ευπώλητων – ο sancta simplicitas!
Οι τυλιχτές τέτοιων βιβλίων
(Μα, κάντε λίγο πιο μεγάλο –και κατσαρό– το φιόγκο· για δώρο πάει!)
Οι pushers των δελτίων τύπου.
Τα ευπώλητα, των ευπώλητων, ώ πουλημένοι.

Το σύνθετο όλο φωτογραφίες – και κάποια ευπώλητα
Το πολυσύνθετο κόλπο με τα best sellers.
Βιβλία και κριτές βιβλίων – Άδετα αυτά, λυτοί αυτοί
υπογραφείς τιτανοκριτικών οι αρνησίμαθοι τζουτζέδες.

Γιατί δε λέμε ευπώλητα ή έστω πουλημένα
Φιλμ, παραστάσεις, συναυλίες;
(Αυτά πριν καν οργανωθούν βαφτίζονται sold out, όχι ευπώλητα).
Κι ακόμα: Τυρογαλακτοκομικά προϊόντα
Αλίπαστα
Θυμιάματα
Έργα τέχνης;
(πενία μηχανάς και τέχνας απεργάζεται)

Άσ’ τους τελάληδες κακόφωνα να κράζουν
Φίλε αναγνώστη κι αδερφέ
εραστή των γραμμάτων του Κάδμου.

Εκεί που ξέρεις όλον αυτό το συρφετό να γράψεις
Η κρίση σου χίλιες φορές πιο έγκυρη από δαύτων.

Τα πάνελ τους υποτιμούν και ατιμάζουν:
Συλλόγοι ευπωλητούχων συγγραφέων
Ποιητές κουτοπόνηρων πληνγραφέων
Γλάστρες σε θέση γραμματέων.
Λογιών καπάτσοι του βιβλίου
Η από την Πολιτεία βραβευμένη ευπωλησία
Το Ευπώλητων Κέντρο Βιβλίου (ΕΚΕ τι;)
Λογής σχολεία δημιουργικής γραφής
Της τίμιας κριτικής οι δάσκαλοι πού πήγαν;
Πούλα πόζα και παραμύθι κύριε Δήθεν Τάχα
Εωνημένε ανυπόμονε όνε.
Που λες στο κοριτσάκι ότι ζεις «απ’ τα γραφτά σου»
ενώ με απάτες ψευτοζείς. Λαμόγιο!

Μπεστ-σελερίστες της μπουρμπουλήθρας του φραπέ
Διδάκτορες του δήθεν
Καθηγητές του εγωτισμού
Της ημιμάθειας Πρυτάνεις.

Υπάρχουν όμως και τα ου πωλητά.
Ο σοφός μελετάει – Οι αμαθείς γράφουν
συχνά δε αντιγράφουν
αλλά με αναίδεια αντίτυπα υπογράφουν
ακόμη και στα σουπερμάρκετ
δίπλα στων τυροκομικών τον πάγκο
(* Τα έσοδα από την πώληση
υπέρ του Συλλόγου Αδιανοήτως Πασχόντων Ωμογενών).

Και συ φίλε μου Όργουελ
που εκεί τριγύρω στα μισά των thirties
στην καρδιά τότε του ιμπεριαλισμού
(ανώτατο στάδιο κ.λπ.)
χόρευες το ταγκό του Λένιν
(ένα βήμα μπρος κ.λπ.)
και νόμιζες πως το βιβλίο ως εμπόρευμα
σε σύγκριση μ’ άλλων ειδών πραμάτειες,
πι χι κηπευτικά ή λαχανοφυλλάδες
δεν μπορεί –έγραφες– να κατεβεί
πιο κάτω ενός επιπέδου.

Λοιπόν νωρίς ξεμέτρησες το ζην αθάνατε.
Από τα 1984 και δώθε
σε τούτη τη βαλκανική Φάρμα των Ζώων
παρία της μεγάλης φάρμας της Ευρώπης
όλο και πιο στα έσχατα το πάνε
όλο και πιο αισχρά εξευτελίζουν
το αντικείμενο του πόθου σου.

Της πλάκας συγγραφείς
Εκδότες της αρπαχτής
Ένας εσμός κριτικογράφων της δεκάρας.