Γρηγόρης Σάκαλης, “ίσως να μπέρδεψα και τις νύχτες” -ποίηση [2014]

Αρχείο 22.12.2014

Χριστούγεννα στο Γκουαντάναμο

Στο πάρκο αναβοσβήνουν
τα λαμπιόνια.
Το καρουζέλ τρίζει.
Ήρθαν τα Χριστούγεννα;
Ξύπνησα σε μια όαση ελευθερίας.
Διαβόλοι και τριβόλοι όμως
ντυμένοι άνθρωποι
δεν μ’ άφησαν να ησυχάσω.
Βούτηξα στα βαθιά νερά
να περάσω τον τοίχο του χρόνου
να ξαναγίνω νέος
μα είδα τέρατα
που με κλώτσησαν πάλι πίσω
στην πραγματικότητα.
Στρατώνες γεμάτη όλη η γη
λόχοι, λοχαγοί και στρατηγοί
όλοι με κάποιο σύμβολο
στο χέρι ή στο πέτο.
Ελευθερία πουθενά.
Μόνο στρατώνες.
Ελπίδα δεν υπάρχει
για τον άνθρωπο
παρά μόνο ως πιθανότητα.

Λέαινα

Ζεματισμένος από την αγάπη σου
περπάτησα χίλια χιλιόμετρα
για να σωθώ
ηττήθηκα κατά κράτος
από τη δύναμή σου
είμαι αδύναμος
είμαι δειλός
το φως με τυφλώνει
το σκοτάδι με φοβίζει
ο έρωτας σου
ήταν γροθιά στο στομάχι
άγριος
ανήμερος
πώς να τον αντέξω
εγώ ήθελα να γείρω πάνω σου
να στηριχθώ
έψαχνα χάδια
μα εσύ έπαιζες μαζί μου
σαν λέαινα.

Νύχτες του Αυγούστου

Τη νύχτα που σε συνάντησα
άλλαξε ο κόσμος όλος.
Ήταν πανσέληνος του Αυγούστου
θυμάσαι
είχες το θλιμμένο βλέμμα
του βασανισμένου
καλά κρυμμένο κάτω απ’ το χαμόγελο
μόνο εγώ το είδα
μα μπορεί να έκανα λάθος
μπορεί να ήταν απλά
μια ακόμη φαντασιοπληξία μου
μου’ δωσες το χέρι
σε συγκράτησα να μη πέσεις
είδαμε το λαμπερό ουρανό
το ολόγιομο φεγγάρι
η ψυχή μου αναστέναξε
κάτι με μαχαίρωνε απαλά
πάντα κάνω λάθος με τους ανθρώπους
δεν ξέρω διόλου μαθηματικά
μα ήταν όμορφη η βραδιά
και είχα μεγάλη ανάγκη από χάδι
άνοιξα έτσι την καρδιά μου
και περίμενα ανταπόκριση.
Μου είπες για αργότερα
μια άλλη νύχτα
ήρθε κι αυτή
κι έπειτα είπες για άλλη
μα αυτή δεν ήρθε ποτέ.
Με κορόιδεψες, τα κατάφερες.
Δεν είμαι καλός στα μαθηματικά
ίσως να μπέρδεψα και τις νύχτες.