Γρηγόρης Σακαλής, ‘και τώρα που μου πάτησες τα όνειρα’ -ποίηση [2015]

Αρχείο 18.4.2015

Ευτυχισμένη ζωή

Σ’ ένα σπίτι-φυλακή
εγκιβώτισε τα όνειρά της
μικρή, πολύ μικρή
στην πρώτη νιότη
ήταν του πατέρα η διαταγή
κι αυτός να πάρει ο διάολος
ήταν καλό παιδί
ψηλός και όμορφος
«πάρτον» της είπαν
οι δικοί της
«να νοικοκυρευτείς»
αυτή τους άκουσε
και νοικοκυρεύτηκε
έκανε τρία παιδιά
κι έχει ραντεβού
κάθε δυο μήνες ανελλιπώς
με τον ψυχίατρο
που την παρακολουθεί
που ρυθμίζει την αγωγή της
και τη συμβουλεύει
πως να είναι σωστή
σ’ όλους τους ρόλους της
μάνα, σύζυγος, ερωμένη
μα τις νύχτες
έρχονται στον ύπνο της
τα παιδικά της θέλω
και γίνονται εφιάλτες.

Σαρανταήμερο

Σαράντα μέρες σε ξενύχτησα
μα πίσω δεν γύρισες.
Τι ξαφνικό
που έφυγες έτσι απροειδοποίητα
δίχως να μου πεις τίποτα
δίχως να μου δώσεις την ευκαιρία
να σου πω κάτι
ξαφνικός θάνατος
η αιφνίδια αναχώρηση
προς άγνωστη κατεύθυνση
ποιος ξέρει
τι είχες στο μυαλό σου
μα εγώ είχα στο νου μου
σχέδια μεγαλεπήβολα
για μας
και τώρα που μου πάτησες
τα όνειρα
πρέπει να τα φονεύσω
και φτου κι απ’ την αρχή.
Σαράντα μέρες σε ξενύχτησα
μα εσύ το γλεντούσες.