στάχτες

Aρχείο 02/06/2015

Ισοζύγιο

Οι ποιητές μισούν τις επικρίσεις· ακόμα
και οι αθωότερες παρατηρήσεις
ξυπνούν μέσα τους καταιγίδες. Σκοτεινιάζει
στα βάθη της ψυχής τους ο λευκός βυθός
ένα πλεούμενο στα μάτια τους καταποντίζεται.

Κρατήστε τις πικρές κουβέντες, πάρτε
το μέρος του ποιητή, ξεχάστε το «έτσι δεν προκόβει
η ποίηση». Σκεφτείτε πως στις καλές μέρες
έλιωναν τα βάσανά σας στο καμίνι της ψυχής του.

φώτιζε την κρυφή Βεργίνα σας μ’ ένα μυστήριο φως.

Σαράκι

Μισό και γκρίζο σύννεφο, μισή καρδιά συντρίμμια
χάθηκες
σαν το πουλί που χάθηκε σε ποίημα ερειπωμένο.

Μόνο το θρόισμα ακούς που κάνουνε, αγρίμια
οι λέξεις μου,
όταν περνάνε στο παράφορο με μάτι διψασμένο.

Κεράκι στην ποίηση

Τίποτα πιο ανάλαφρο απ’ τον αφρό
στο κύμα

πιο σίγουρο στον έρωτα ένα φιλί
στο στόμα

πιο ασήκωτο απ’ το κορμί κάτω
απ’ το χώμα.

*

Θανάσης Βενέτης (1935-2014). Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και εργάστηκε ως τελωνειακός.
Στα ελληνικά γράμματα εμφανίστηκε το 1976 με την ποιητική συλλογή «Με φτιαγμένα ζάρια». Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές: «Παρίσταται» (1981), «Αραχναία νήματα» (1984 –Α’ βραβείο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών ), «Τα προσωπεία» (1985), «Κυρίως με φως» (1989), «Φωτεινός πίνακας» (1989), «Σύνεργα απατεώνος» (1993), «VOL 43%» (1994), «Ωσεί παρών» (1997), «Αναψηλάφηση μέλλοντος» (2001). Η ποιητική παραγωγή του συγκεντρώθηκε στη συλλογή «Τα προσφιλή, 1976-2001» (2003). Η τελευταία του ποιητική συλλογή «Στην ενέδρα του θαύματος» εκδόθηκε το 2008.