Αρχείο 01/09/2015
Πέτρες βαριές στο στήθος
Γι’ αυτούς που πλήγωσα
Που πρόδωσα
Που δύσκολη στιγμή εγκατέλειψα
Πολύ λυπάμαι
Τους ξεγραμμένους
Αυτούς, που απ’ την αυλή μου
Σαν αγριάδα, βίαια ξερίζωσα
-σκληρό, ανώριμο θα πείτε,
ναι σκληρό, πολύ σκληρό
τόσο για μένα, όσο και γι’ αυτούς
κι οδυνηρό, μα αναπόφευκτο-
Πέτρες βαριές στο στήθος
Τους κουβαλώ διαπαντός εντός μου
2.4.05
Οι κούκλες
Οι κούκλες που έχουν μόνο μάτια
Μ’ αρέσουν πολύ
Μάτια διεισδυτικά κι αισθαντικά
Μάτια που άλλοτε γελούν
Κι άλλοτε πάλι κλαίνε
Ανάλογα πάντα πως τις βλέπεις
Έτσι όταν γελάς, γελούν κι αυτές μαζί
Κι όταν κλαις, κλαίνε κι αυτές
Μια τέτοια κούκλα θα ‘θελα να ‘χω
Τη λύπη μου για να μοιράζω
Κι αν μια στις τόσες λίγη χαρά γευτώ
Μ’ αυτή την κούκλα να την διπλασιάσω
Θα μπορώ
*
©Δέσποινα Καϊτατζή-Χουλιούμη -Δυο ποιήματα από την ανέκδοτη ποιητική συλλογή της «Βότσαλα»
φωτο©Στράτος Φουντούλης-agrimologos.com “Αυγουστος στο πλοίο, 2013″
Στηρίξτε την προσπάθειά μας με ένα απλό like στο facebook. Ευχαριστούμε
