στάχτες

Αρχείο 29/12/2015

Δεν κοπάζει

Συζητούν μέχρι να ξαναφυτρώσει το πόδι
απ το φανταστικό ατύχημα

Μια όμορφη κατάκτηση
είναι ο μαγνητισμός
και οι γωνίες του προσώπου
απ όπου ανατέλλει
ο ήλιος της έλξης και της σκέψης

Είναι οι επιθυμίες των άλλων
που πέφτουν πάνω τους σαν πέτρες
και τις λειαίνουν
και τρέχει αίμα
στο δρόμο για εκεί.
Στο δρόμο τον προσωρινό
Με τα πεύκα και το χιόνι.

Εφησυχασμός είναι το μοίρασμα των γυμνών αντιτύπων
προς μελέτη
κι ο αέρας των δυο που δεν κοπάζει
και τραβάει το βλέμμα του αγοριού προς τα κάτω
μες τις καθημερινές του ενασχολήσεις

Λείπουν
και εκ των υστέρων οργίζει
και το μάζεμά τους αφήνει γαλαζοπράσινα απόνερα
όταν κρύβοντας τον αντίχειρα μες τη γροθιά η κοπέλα
σπρώχνει την καρδιά του ανάλαφρα προς τα πίσω
σαν το κάλυμμα του καναπέ ενώ σηκώνεται.

Ο κένταυρος Ήχισος
μεγαλώνει τα φυτά
τα περήφανα ποτισμένα
αλλά όχι από την επόμενη γενιά,
χαϊδεύονται χέρια με απαλές κοιλιές
θαλάσσιοι λέοντες
κι ο ζωολόγος στην απέναντι βεράντα
μισό επίπεδο κάτω του πένθιμου.

Η κουβέρτα σαν αρμοστής της τρυφερότητας

Το καλώδιο πέφτει απαλά
και νομίζω ότι φίδι κάνει τον απόπλου

Σχεδόν τρεις δωδεκάδες θηλές μ εκνευρίζουν
αλλά δεν πρέπει να παρασυρθώ
και στο μεταξύ
μετράω ατελείς αποστάσεις με ύπαρξης προσμονή.

Γιατί κάπου
η οργή θα βγει έξω
και θα φύγουν – λίγο πιο πέρα- σαν καρακάξες
όσοι δε νιώθω ότι μ αγαπούν

Γιατί δεν το νιώθω
δεν ξέρω τι είναι αυτό πια.
Είναι η δροσιά στο μέταλλο το πρωί;

Ζέστη πενιχρή σα θερμαντικό μέσο
ο πυρετός
με υπογραφές και καχυποψία τις έτοιμες φωλιές των χελιδονιών κρεμάει.

Μονό σκέπασμα, μονό ανάκλιντρο, ξαπλώνω
συσπώ τις κόρες μάλλον ακίνδυνα
Ετοιμάζομαι να απαντήσω.
Χορταστική σιωπή.
Σα χρυσό ορθογώνιο.

Υποκειμενική προσθήκη στον τοίχο με τα πεθαμένα
το λιοντάρι
ναυλοχεί με τους μύες ξαπλωμένο
με τα βίαια πανιά του ταξιδεύει
όταν τα τεντώσει ο όποιος άνεμος των αιλουροειδών.

Ακόμα και νεκρό και σαν άγαλμα
έχει να κερδίσει το μονοσύλλαβο
Το καθισιό στην κατασκευή της χρονιάς
απ την προσεκτική μέτρηση φθίνει
με ελικόπτερα και αναισθητικά βέλη
Μέτωπο κοιμισμένης λέαινας στην κλείδα του.

Αφήνουν τη συντροφικότητα της καταδικασμένης μαρμότας
των μοναχικότερων σαρκοφάγων
κι ένα μαυροπούλι
σέρνεται στο τρίχωμά της
σαν εξάτμιση αγανάκτησης
για το πώς το άυλο θα φαγωθεί,
για να χωριστούν σα διαφορετικές θεωρήσεις του κόσμου.

Άξιο υπομόχλιο σε μια βαριά αγκαλιά
που έρχεται για ν απωθηθεί,
αγάπη είναι αυτή η πλέρια
απλόχωρη έλλειψη αναμονής
που νιώθει η ήρεμη ράχη
όσο επιβλέπει με το ροχαλητό της
την πραγματική ευτυχία του κάτω ορόφου.

Από την άλλη ίσως αυτό να είναι μόνο ελευθερία
Κατσαβίδι από σπουργίτια
Βίδες από αέρα, φτερά στον ουρανό.

Κερκίς

O Haupt voll Blut und Wunden

Κι εκεί που νόμιζα ότι θα έπεφτα
Μέσα στο φαράγγι με τους βρώμικους τραπεζίτες
Μ όλα μου τα υπάρχοντα σα βάρη αμαρτωλά.

Σηκώθηκα και το κοντύτερο πόδι μου βυθίστηκε
Κι έφτασα ψηλότερα πονώντας.

Φως στο χρώμα του μετάλλου
Μού έφεγγε ακόμα.
Μεγάλος καταρράκτης στο μυχό του
Μεγάλος αβρός σελιδοδείκτης .

Ίδια φύση με το μονοπάτι των Αγίων Ασωμάτων
Πίσω στην πατρίδα.
Ήξερα πώς να της φερθώ.

Θάμνοι και βράχια.
Ήταν σα να ανεβαίνεις μια μεγάλη κερκίδα γηπέδου, σκαμμένου στο έδαφος
Για να σωθείς.

Πολλές φορές είναι που δεν ξέρω που βαδίζω.
Όταν όλες οι διδαχές έχουν τελειώσει
Κι όλος ο θυμός έχει χαθεί.

Τότε ψάχνω για ένα καλό κι ασφαλές μέρος
Να διανυκτερεύσω
Αν έχω αρκετά μαζί μου να διανυκτερεύσω
Στις αγκαλιές της ομορφιάς.

Κατά

Οι συζητήσεις
Και οι μεταφορές γεγονότων
Είχαν κι από μία νέα πλευρά
Στα χέρια του νέου ενδιαφερόμενου.

Δεν ήταν τόσο το ότι ήταν κατά
Απλά η άρνηση είχε μια μαγεία.
Καιρό τώρα.
Βαθιά μέσα στην ψυχή
Κι ακόμα πιο βαθιά
Στη μοναχική παραλία που καθόταν
αυτός ο μεγάλος βράχος.

Του το χε πει, της το χε πει.
Η ανταλλαγή ήταν σύντομη.
Δεν ξέρει πώς είχε γίνει.
Πώς το χε αφήσει να γίνει.
Ήταν αυτή η καλόβολη συγκυρία
Με φίλους, φτηνά εστιατόρια και μια σχετική άνεση
που σπρώχνει σε γουρούνια, στάνες και αχυρώνες.

Δεν ήταν στο μπάνιο του δωματίου της
Ή στο μικρό διαμέρισμα των γονιών της.
Ήταν στο δικό τους διαμέρισμα.
Το πρόβλημα αποκρινόταν σε νέες ερωτήσεις
Παιδί κρυμμένο στις φυλλωσιές των δέντρων
παίζει με το μέλλον της ανησυχίας.

Σε οτιδήποτε στραβό για το οποίο κάνεις οικονομία
Από την πρώτη φορά
και νομίζεις ότι τώρα δικαιούσαι.

Αλλά κάποιοι δεν κάνουν γι αυτές τις απαντήσεις.
Ίσως γιατί πάλεψαν γύρω από το τετράγωνο του σπιτιού
Γύρω από το χαρτί.
Η αυτονομία τους έχει τρυπώσει
Σε γέφυρες κάτω από την Στοκχόλμη
Σε πρωινά με ιστιοπλοϊκά
Και μυρίζουν ευγονική παρέα, απλησίαστη.
Κι όλα τα ρούχα τους.
Που κυλάνε σε πλαγιά πράσινη
Χόστελ δυσδιάκριτο πίσω από πλάτες
Δίνουν σε χιλιάδες αγελάδες μικρά πανομοιότυπα ονόματα.
Κι οι αγελάδες τους ευχαριστούν.

*

©Άρης Γιανναράς
φωτο©Στράτος Φουντούλης

❀