Χριστόφορος Τριάντης, Ταξιδέψτε λέξεις

Αρχείο 15/03/2017

Ω, λέξεις γίνετετραγούδια
και ξεκινήστε τα ταξίδια,
όχι στα τουριστικά θέρετρα
και τις συναυλίες των μασκαράδων,
μα εκεί , στα μέρη της ζωής,
και τις λεκτικές μεταφορές.
Μέσα στις κατατάξεις
ανωτέρων και κατωτέρων στρωμάτων,
και τα Σατουρνάλια των γύφτων.
Ταξιδέψτε στην αναγκαιότητα
και τις συνάφειες της καθημερινότητας,
στις εποχές όλων των τάσεων
και κυρίως των κατατάξεων,
που οι δηλωσίες θαυμάζουν (γενικώς ).
Στις καταθέσεις ψυχής των μετρίων
και του άριστου μέτρου ( έτσι λένε ),
για να ξανοίξετε την ξηρότητα και την αφασία.
Ταξιδέψτε στη θάλασσα της χυδαιότητας
και ρίξτε λίγο αλάτι ντροπής
στ’ ανάλατα νερά της.
Ταξιδέψτε στα ισώματα της βλακείας
κι αφήστε ένα γρύλισμα αποφθεγματικό,
για την αξία των καταστημάτων
και των ψηφιακών λατιφουντίων
( παντός τύπου και πωλήσεων ).
Ταξιδέψτε στα ανταμώματα των βολεμένων
κι αλλάξτε τον ρυθμό των βημάτων τους,
έτσι από πίστη στο χάος
και την αταξία της σημειολογίας.
Ταξιδέψτε στους αχόρταγους γυρολόγους
των χρημάτων και της σάρκας,
σκαλώστε στις προμετωπίδες των μεγάρων τους,
σαν ρινόκεροι που εγκατέλειψαν
τη ζούγκλα (από αηδία)
κι ήρθαν στις μητροπόλεις
(από πόθο) να λιανίσουν τα δερμάτινα γραφεία
και να υμνήσουν το παράλογο.
Ω , λέξεις , τραγούδια μου,
ταξιδέψτε στα κλουβιά των ζωολογικών κήπων,
που οι αρχιθαλαμηπόλοι
ρυθμίζουν τις κατατάξεις των ζώων.
Θηριοδαμαστές πληρώνουν
να ρημάζουν τις ψυχές και
να γελούν μετά στους εξώστες ,
μιας και τα θεάματα μένουν ίδια
( κι απαράλλακτα) αιώνες τώρα.
Ταξιδέψτε στα μυαλά των λογοτεχνών,
σαν σηκώνονται από τα πληκτρολόγια
τους λογαριασμούς τους να φουσκώσουν
και τη χαμένη νιότη
να αναπαλαιώσουν στις παραλίες
των ενστίκτων.
Ταξιδέψτε στους χώρους εργασίας
και κάψτε μερικά άηχα σύμφωνα,
για να φλομώσει ο καπνός
τις πεθαμένες ίνες των υποζυγίων
και κάπως –εκστατικά- να σκεφτούν
τα αποκαΐδια της ιστορίας.
Ταξιδέψτε στη νύχτα,
μες στους ναούς της λαγνείας
και τις απόψεις των ηδονιστών.
Τις αποζητούν οι γέροι κι οι γριές (συνεχώς ),
από τηλεοράσεις και ταχυδρομεία.
Ταξιδέψτε στα πεδία των ηθικολόγων,
με τους αγύρτες τα συνταίριαξαν καλά
κι όλο χυδαία ανταμώματα σχεδιάζουν,
ανακοινώνοντας μυστικοπαθώς :
η πλήξη αξίζει να νικηθεί
από τη σάρκα (αποκλειστικά).
Ταξιδέψτε στα ηχοδρόμια και στους προορισμούς
(γνωστούς τοις πάσι ).
Κι αν δύναμη πυγολαμπίδας έχετε
ανάψτε ένα φως,
σαν αναστάσιμο τροπάριο,
ροπή συνέχειας
για τους παρακοιμώμενους του άλαλου.
Ταξιδέψτε τα σπάργανα της νεότητας
και βάλτε τα γέλια με τους προγραμματισμούς
και τις εικόνες των παροπλισμένων,
που νωρίς – νωρίς αρχίζουν να γερνούν,
λόγω βαρεμάρας κι ομοιότητας
όλων με όλους.
Ταξιδέψτε στων ιδεολόγων τα συσσίτια,
ζεστές σούπες και καμένα υποδήματα
ταΐζουν του ιπποκόμους τους,
μήπως και πάλι στραβωθούν στα ιπποφορβεία
και τα άλογα για φτερωτούς γαιδάρους
τα περάσουνε , ξανά και ξανά.
Ταξιδέψτε στους σπουδαιοφανείς κήνσορες της τέχνης.
Ω , οβολούς βγάζουν ( κι από τις καλλιτεχνίες )
πολλούς και στολισμένους .
Μα , οι κύριοι ετούτοι επιτελούν ένα έργο
και νυχθημερόν πασχίζουν ν’ αναδειχτούν
στα εδωδιμοπωλεία των καπήλων.
Ταξιδέψτε στις παλιές και νέες ποιήτριες,
σαν παίρνουν ύφος περισπούδαστο
και ψηλά στην πλάτη των μικροαστών ανεβαίνουν,
εξασφαλίζοντας διακοπές για τα παιδάκια τους.
Ρίχτε μερικές ριπές ανέμου και φωτιάς
κι ύστερα φύγετε,
σαν να μην περάσατε (ποτέ) από τη λογοτεχνική
πορεία τους.
Ταξιδέψτε στα λάβαρα
αυτών που μιλούν για προκοπή , τιμιότητα κι εργασία,
κάψτε τις πλαστικές τους σημαιούλες
και σκορπίστε τις στάχτες τους
στα παλιά σφαγεία
που μυρίζουν σαπίλα και ψευτιά.
Ταξιδέψτε στους κακότυχους,
στους αβόλευτους.
Σαν τον Ρεμπώ γεννήστε μπόλικο χλευασμό
για τους ψετοζευγαρωμένους,
που μπαίνουν κατευθείαν
στου θανάτου τη σειρά,
δίχως να ξέρουν πού είναι η κόλαση.
Ταξιδέψτε στους χορτασμένους
από χοιροτροφεία κι υποθηκοφυλακεία
και ξερρυθμίστε τα λεπτά του τελειωμού τους,
σαν να ‘ναι μια εκκρεμότητα χώματος και μυστηρίου.
Ταξιδέψτε στα ταριχευμένα αισθήματα
και ξεσηκώστε τα λίγο,
σαν πρόταση θρησκευτικής πίστης
και προσήλωσης στην εντιμότητα
των χαμένων ευκαιριών
( κι αυτών που θα ‘ρθουν).
Ταξιδέψτε στα γερασμένα νοσοκομεία,
κακοφορμισμένους επιδέσμους μοιράζουν
οι θεράποντες
για να διαλύσουν τον πόνο
ανθρώπων και πραγμάτων.
Ω , μα σιωπήστε τραγούδια μου,
δεν υπάρχει εκεί άλλη σωτηρία
για την άνοιξη,
παρά το πείσμα των αδύναμων θεών
που μια δυο λέξεις μάθανε να λένε
και με ιαχές αποκλεισμού κενώνουν
τα σπιτάκια ( πάσης φύσεως) .
Ταξιδέψτε και στη θλίψη
των ποιητών και των αγίων
και ποιήματα χαράς σηκώστε,
τραγούδια μου.
Γιατί απ’ του χορού τη σμιλευτή μέθη
και απ’ τα μάτια της πικρής οικουμένης
θα πάρετε δόξα περιθωρίου
για να φυτέψετε
τη θέληση, βαθιά στα μεσάνυχτα.