Ασημίνα Λαμπράκου, Epiphany

Αρχείο 15/05/2017

✤

Πρώτος τρόπος:

Θάθελα να μπορώ να γράψω: Στην Ιόλης έβρεχε επίσης, αλλά εκείνη η σαν από αίμα κοιλιά που διαγράφει μια διαδρομή σα ρουμπρίκα στο κομόστεγο γαλανό ικανοποιώντας μιαν αδιάσειστη αιτιότητα της ενέργειας ενός βορινού ανέμου, με απομακρύνει αποφασιστικά από όσους νοιάζομαι αυτήν την ώρα και που, αντίθετα, η πράξη της αυγής, ως καθολική αναφορά για το ένα ημισφαίριο τουλάχιστον, θα μπορούσε να μας περιέχει στο επίρρημα της εισαγωγικής πρότασης όμοια με κάποιο κεφάλαιο από “το βιβλίο του Μαννουέλ”: Στην οδό Κλοβί ξημέρωνε επίσης, όπου εκφράζεται η συμπερίληψη όλων μας στην στιγμή τής ενέργειας, και μας συνδέει όπως η πηχτή ομίχλη συνδέει στην περιοχή του μη ήχου τα δέντρα της πλατείας Χημείου στη Θεσσαλονίκη ή όπως η βελούδινη θάλασσα ασβεστίου ενός κυπέλλου από γιαούρτι περιέχει και συνδέει τα μικρά κομμάτια φρούτου.

✤

Δεύτερος τρόπος:

Στο κομόστεγο γαλανό υφέρπει επιθυμία επίψαυσης. Θάθελα να μπορώ να γράψω: Στην Ιόλης έβρεχε επίσης, και στο επίρρημα να καταχωρείται το δικαίωμα της μεταμόρφωσης όπως συμβαίνει με την εισαγωγική πρόταση σε κάποιο κεφάλαιο από “το βιβλίο του Μαννουέλ”: Στην οδό Κλοβί ξημέρωνε επίσης. Εκείνη όμως, η σαν από αίμα κοιλιά που διαγράφει μια διαδρομή εν είδει ρουμπρίκας στο θολωτό του ουρανού, ικανοποιώντας μιαν αδιάσειστη αιτιότητα της ενέργειας ενός βορινού ανέμου, με απομακρύνει αποφασιστικά από όσους νοιάζομαι αυτήν την ώρα. Αντίθετα, η πράξη της αυγής ως καθολική αναφορά, για το ένα ημισφαίριο τουλάχιστον, θα μπορούσε να μας περιέχει στο επίρρημα, όπου εκφράζεται η συμπερίληψη όλων μας στην στιγμή τής ενέργειας και μας συνδέει όπως η πηχτή ομίχλη συνδέει στην περιοχή του μη ήχου, τα δέντρα της πλατείας Χημείου στη Θεσσαλονίκη ή όπως η βελούδινη θάλασσα ασβεστίου ενός κυπέλλου από γιαούρτι περιέχει και συνδέει τις μικρές νησίδες φρούτων.