στάχτες

Ποιήματα από την ποιητική συλλογή Πολύ, εκδόσεις Βακχικόν

Α.
Κι αν φόρεσα στη ζωή μου τόσα υφάσματα.
Κι αν ένιωσα τα απαλά κασμίρ.
Κι αν γλίστρησα σε γυαλιστερά σατέν.
Κι αν με τύλιξαν δαντέλες λεπτοκέντητες.
Το τρυφερό πνίξιμο από τα εφτά σου τα πέπλα πάλι θα επέλεγα.
Πάλι και πάλι…
Α! Και πάλι.

Γ.
Θυμάμαι σ’ άρεσε να σε σερβίρουν.
Και χωρίς να θέλω και μήτε
το επιδιώκω καθόλου να
περιαυτολογήσω, κάτι τέτοιο
είναι η ειδικότης μου.

Μα δεν περίμενα τόσο
περίτεχνα να τακτοποιήσω
προς ευχαρίστησίν σου,
τη δική μου κεφαλή.

Δ.
Όλη μας η ζωή μετριέται στις διαδρομές.
Από τη Δαμασκό έως την Αθήνα,
γνώρισα τον μισό μου εαυτό.
Από την Αμμόχωστο έως τη Βικτώρια,
τον έχασα και πάλι τον βρήκα.
Τα βήματα, που κάναμε και τα αρώματα, που μυρίσαμε
και το αλκοόλ 0 ρέζους θετικό, που κυλάει στις φλέβες μας,
είναι ο δρόμος μας
και τα σημάδια, που κουβαλάμε στο κουρασμένο σαρκίο μας,
είναι οι διαδρομές μας.
Από την Αμμόχωστο έως τη Βικτώρια
Και από τη Δαμασκό έως την Αθήνα.

*

ΔΕΝ ΜΟΥ ΦΤΑΝΟΥΝ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ

Δεν μου φτάνουν οι νύχτες.
Η νύχτα περνάει πιο γρήγορα και από το κλάσμα του δευτερόλεπτου που χρειάζεται ένα δάκρυ, για να φτάσει από το βλέφαρο στο χώμα.
Αυτό συμβαίνει, όταν είμαι μαζί σου.
Δεν μου φτάνουν οι νύχτες.
Δεν έχω την πολυτέλεια να σπαταλήσω τον πολύτιμο χρόνο μου μαζί σου, σε κάποιον ύπνο.
Θα ήταν αχαριστία να σου δίνεται ένα δώρο και εσύ μετά να το πετάς.
Τι τύχη είναι να μπορώ να σ’ ακούω.
Κάποιοι άνθρωποι γεννιούνται κωφοί.
Τι ατυχία!
Και εγώ έχω την ευλογία να ακούω τη μουσική της φωνής σου.
Δεν μου φτάνουν οι νύχτες, όταν τραγουδάς.
Γίνονται τόσο δα μικρές, που χωράνε μέσα σε ένα μικρό δάκρυ και χάνονται κατά την πτώση του.
Τόσο γρήγορα.
Δεν μου φτάνει μια ζωή, για να σε ακούω.
Πώς να στριμώξεις μια ζωή σε λίγες μόνο νύχτες;

*

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΣ ΔΙΑ ΣΥΖΕΥΞΗ ΛΟΓΟΣ

«Πάρε με μαζί σου».
«Μαζί μου είσαι».
«Πού είμαστε;»
«Δεν ξέρω».
«Τι βλέπεις;»
«Δεν ξέρω».
«Τότε πώς ξέρεις ότι είμαστε μαζί;»
«Το νιώθω».
«Εντάξει. Σε εμπιστεύομαι».

*

ΔΙΨΑ

Θέλω να σε πνίξω στην αγκαλιά μου.
Θέλω να σε σκίσω με τα δόντια μου.
Θέλω να σε καταπιώ.
Κομμάτι κομμάτι.
Κι όμως όταν θα ’σαι μέσα μου…
ακόμα και τότε, δεν θα ’χει χορτάσει ο πόθος μου για σένα.

*

ΠΟΛΥ

Το πολύ μου μέχρι τώρα, δεν μου ήταν ιδιαιτέρως
αρκετό.
Παραδόξως, ήταν υπερβολικά υπέρογκο για τους άλλους
γύρω μου.
Ηλίου φαεινότερον πως έλειπε το πολύ σου, για την
κοινή μας ολοκλήρωση.

*

ΠΕΡΙ ΘΗΡΙΩΝ

Κι αν πρέπει κάποιος, το φταίξιμο για τα πάθη μας να πάρει,
ίσως να φταίει μονάχα το άγριο θηρίο, που συγκρατούμε μέσα στον θώρακα.
Σημειωτέον πως είναι μια εύλογη εκδοχή, γιατί τα πλευρά μας έχουν σχήμα κλουβιού.
Προς αποφυγήν του γεγονότος, να αφεθεί ελεύθερο και να αρχίσει να κατασπαράζει ό,τι βρει.
Από την άλλη όμως, καλύτερα έτσι.
Αρκετά επιρρεπείς είμαστε οι ίδιοι, να γίνουμε βορρά άλλων άγριων θηρίων.
Το μόνο αναλλοίωτο γεγονός είναι πως όλα τα θηρία έχουν πάθη.

*

ΠΕΡΙΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΚΟΜΙΣΕΙΣ

Σε δίπλωσα και σε φύλαξα.
Αυτό έκανα τον λίγο χρόνο, που σε είχα.
Σε δίπλωσα προσεκτικά και σε φύλαξα κάπου τόσο βαθιά,
που πόνεσε πολύ να μπω μέχρι εκεί να σε αφήσω.
Σε δίπλωσα με περισσή ευλάβεια και σε φύλαξα τρυφερά μέσα μου.

*

ΤΟ ΤΣΙΜΠΗΜΑ ΤΟΥ ΣΚΟΡΠΙΟΥ

Από θερμοκρασίες, προτιμώ αυτήν του κορμιού σου.
Αυτήν τη ζεστασιά.
Την τροπική σου όαση.
Διαφορετικά, ας είναι να διψάω.

*

04:00 Π.Μ. – 16:00 Μ.Μ.

Πριν το ξημέρωμα θα με αρνηθείς.
Είτε λαλήσει είτε δεν λαλήσει ο πετεινός.
Μα εγώ τον δρόμο θα στον δείξω.
Είτε με πιστέψεις είτε όχι.
Εγώ το φιλί σου θα το πάρω, ό,τι και αν περιλαμβάνει.
Και τότε στην απόλυτη σιωπή, θα βιώσεις την αλήθεια σου.
Και μετά, δεν θα νοιάζεσαι για τη βαβούρα του όχλου.

*

©Μαρία Πηνελόπη Σταυριανού

Βιογραφικό: Η Μαρία Πηνελόπη Σταυριανού ήρθε στον κόσμο τον Αύγουστο του 1993. Έχει μεγαλώσει στη Νίκαια και ζει στο κέντρο της Αθήνας. Είναι ηθοποιός, απόφοιτος  της Δραματικής Σχολής Αθηνών του Γιώργου Θεοδοσιάδη. Επίσης έχει σπουδάσει τεχνικός εφαρμογών πληροφορικής. Από μικρή ηλικία καθόταν και παρατηρούσε τους ανθρώπους και έτσι άρχισε να γράφει. Έχει αλλάξει πλήθος εργασιών για βιοποριστικούς λόγους, κάτι το οποίο τη βοήθησε να εξελίξει τη συλλογή υλικού και έμπνευσης του έργου της.Έχει γράψει σενάρια για ταινίες μικρού μήκους, τα πρώτα της θεατρικά έργα, κάποια διηγήματα και ποιήματα. Η ποιητική συλλογή Πολύ είναι ένα  συνονθύλευμα συναισθημάτων με άξονα τον έρωτα, ένα προσωπικό έργο και το πρώτο της βιβλίο.

❀