Λεωνίδας Καζάσης, Αιχμές

✼

Μαυροδάφνες οι κόρφοι δε στάζουν πια.
Τα εφήβαια στη δίψα μυούνται,
αμφίσημη – ηδίστη ομορφιά,
έντρομοι με μίσος αρνούνται.

Αποσυνάγωγε ποιητή,
έκδοτε, αρσενοκοίτη,
μονογαμία έχουν αρετή,
τον Έμπορο προφήτη.

Η δεξιότητα μομφή,
η ένδεια δουλεία,
οι τάφοι μονογαμικοί,
ο Έμπορος πορνεία.

………………………..Αφού η βία, ο δόλος θεωρούνται απ’ τους ανθρώπους ευφυϊα,
………………………..περήφανα διεκδικώ θέσεις στην ανοησία!

Στην έξοδο! Στην έξοδο!
Αυτός δεν είναι τόπος!
Χωρίς δένδρα, δίχως νερά,
χωρίς φιλιά εφήβων σ’ απόμερα ανταμώματα.
Στην έξοδο!
Στον τόπο των ανθρώπων λοιδορούνται,
ο άνδρας που δεν κατέχει χρήμα, εξουσία
και η γυναίκα εκείνη που διεφύλαξε τον ερωτισμό της.

Σε δώμα απέριττο, ένα κερί σ’ ένα τραπέζι επάνω,
φέγγει την θλιμμένη σου όψη.
Τα μαλλιά σου αγγίζω, το μέτωπο, τα χείλη,
ξεκουμπώνω το πουκάμισό σου, που το αφήνω στο τραπέζι,
τα στήθη σου ελευθερώνονται!
Ξεκουμπώνω το παντελόνι σου, το τραβώ προς τα κάτω,
το αφήνω κι αυτό στο τραπέζι,
κατεβάζω το εσώρουχό σου, είσαι πλέον γυμνή.
Κοιτώντας την γυμνότητά σου, ανοίγω την πόρτα˙
αμέτοχη στο κατώφλι στέκεσαι˙
πηδώ από το μπαλκόνι,
αναγκάζοντας την συγκυρία,
την ψύχρα σου να εκβιάσει.

Κατάρα στους προπάτορες, προμήτορες, προγόνους,
Βούδες, Άγιους Απόστολους, Μωάμεθ κι επιγόνους.
Αργυραμείβονται νά’ ναι ανοικτά, τα σκέλη των θηλέων.

Αποπατώ στους τάφους σας,
αισχρή η κληρονομιά σας,
σηκώστε τις ταφόπετρες
και ρίξτε τα παιδιά σας.

Σε κάθε γυναικός το μέτωπο είναι γραμμένο,
δεν θέλω το αρσενικό!
Και κάθε αρσενικό φωνάζει,
είμαι έτοιμος να εξευτελιστώ!
Ουδείς στην δωροδοκία αντιστέκεται,
μόνο η αλήθεια αγέρωχη την απειλεί!
Ο εθελούσιος βιασμός της γυναικός κυριαρχεί.

Στο πέρασμα του χρόνου
ο άνδρας την γυναίκα αλυσόδεσε,
κι αυτή τις αλυσίδες ερωτεύθηκε.

φωτο: Στράτος Φουντούλης