στάχτες

❇︎

I.

Τόσα
κοινά ουσιαστικά (κεφάλι, μάτια, χέρια, πόδια…),
που συντάσσονται, ίδια πάντα, με την ίδια σημασία
και μας γράφουν κάθε φορά ένα άλλο κείμενο.

 

II.

25η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης, Σεπτέμβριος 1960 · περίπτερο της Δ. Ε. Η.

Η ΜΙΚΡΗ ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ

Μάζες εικόνων
ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΟΥΛΙΟΣ

Αυτήκοοι – όχι αυτόπτες.
Ως τις μέρες εκείνες
που ο πρώτος οφθαλμός
άνοιξε δειλά δειλά

στο μέτωπό μας
κι είδαμε οι πρωτόφθαλμοι
τον παράδεισό μας
– αληθινό ακόμα.

Αυτήκοοι στον καναπέ μας
κι αυτόπτες πια.
Πώς μεγάλωσε ο παράδεισος;
Για να τον χωρέσουμε

φύτρωσαν στο κεφάλι μας
– κεφάλι εντόμου πλέον –
κι άλλα μάτια, μάτια τυφλά,
οξύτατα, μυωπικά

ή παραμορφωτικά·
πάντα γυάλινα, πάντα ανοιχτά·
πρώτα μαυρόασπρα,
έγχρωμα μετά

(Εις την 25ην Δ.Ε.Θ.
Εκεί ελειτούργησεν η μικρά,

η πρώτη ελληνική.
Εις το περίπτερον της Δ.Ε.Η.

Εκεί. Και εξέπεμπεν
τρίωρον πρόγραμμα

μέσω εκατό δεκτών,
εγκατεστημένων

εις καίρια σημεία της πόλεως
και των περιχώρων.

Άγνωστον παραμένει
εάν παρενεβλήθησαν

διαφημιστικά μηνύματα.).

*

©Νίκος Ι. Τζωρτζής

φωτο: Στράτος Φουντούλης

❇︎