στάχτες

✼

(Πεθαίνεις όταν παύεις πια να καθρεφτίζεσαι)

Κουράστηκα πια να αντιμαχώ με τα προσωπεία μου.

Εγώ –ο Ένας- σκλάβος των ετεροτήτων μου.
Αντικατοπτρισμός φωτός και σκότους
στη γυάλινη επιφάνεια- λέξεις κι έξεις
για μια μόνη στιγμή.

Ρέουσα κι αυτή. Απόκρημνη.

*

Κουράστηκα πια να αντιμαχώ με τα σημεία μου.

Στην γεωγραφία του άτοπου να χαρτογραφώ
ειδώλια ταφικά. Εαυτούς αγαλματάκια χάρτινα.

*

Κουράστηκα πια να αντιμαχώ.

Με (Ά)τλαντες και διαγράμματα πιθανοτήτων.
Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα: ήμουν,
είμαι, θα είμαι, δεν θα υπάρχω.

*

Κουράστηκα πια με τις τόσες διαστάσεις..
Μονάχα τέρατα κι επεισόδια πνιγμού.

*

©Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος

φωτο: Στράτος Φουντούλης

✼