στάχτες

Ἄλικο ῥόδο σοῦ ’δωκε ἀδόκητα ἡ μοῖρα,
στὰ τρίσβαθά σου ἄστραψε ὁ ἄσωτος ῥυθμός,
τὰ φρένα σου παγκιάσανε στοῦ πόθου τὴν πορφύρα,
γιά δὲς ποὺ ὁ κόσμος ἔγινε ὡραῖος καὶ λαμπρός!

Καὶ τώρα σύγκορμος τρυγᾶς ἀνθὸ τοῦ μαλαμάτου
καὶ ἡ ψυχή σου ἀγάλλεται στὸ γέλιο τοῦ Διονύσου,
μὰ ὁ Λόγος θὰ συντρίβεται πάνω σ’ ἀφρὸ κυμάτου·
μέσα στὸ πῦρ τοῦ πάθους σου, ἄνεργε νοῦ ἀφήσου.

©Κωνσταντῖνος Κ. Χατούπης

φωτο: Στράτος Φουντούλης

✿