στάχτες

Στὸ μέτωπό μου κουβαλῶ τοῦ οὐρανοῦ τ’ ἀστέρι
καὶ ψάχνω ἐπίμονα νὰ βρῶ τὴν εὐτυχία τώρα.
Μὰ νά ποὺ πέρα μακριὰ σὲ βλέπω περιστέρι,
ἐκεῖ στὴ δύση ποὺ ξυπνᾶς, γοργά, σὰν ἅγια μπόρα.

Καὶ σὲ καλῶ νὰ ’ρθῇς κοντὰ σὲ μένα τὸν διαβάτη
μὲ τὴ δροσιά, τὸ πλούσιο φῶς ποὺ σέρνεις ἀπὸ πίσω,
γιατὶ κοντά σου ἡ εὐτυχιὰ σὰν τ’ ὄμορφο τὸ ἄτι
καλπάζει καὶ μὲ προκαλεῖ γλυκὰ νὰ σὲ φιλήσω!

*

©Κωνσταντῖνος Κ. Χατούπης

φωτο: Στράτος Φουντούλης

✿