στάχτες

Μισέλ Φάις, Caput mortuum [1392]. Φάρσα αφανισμού. Νουβέλα. Πατάκης, Αθήνα 2021.

Caput mortuum = α) πεθαμένο κεφάλι β) σκουριές (Ζωγραφική, αλχημεία)∙ 1392: πλήθος στίχων στις «Βάκχες».

Ο πιο πρωτότυπος (μαζί με τη Σώτη Τριανταφύλλου) πεζογράφος της γενιάς μου προσεγγίζει την πιο πρωτότυπη τραγωδία του Ευριπίδη, τεμαχίζoντας και διαπλέκοντας τέσσερα συνθέματα: «Ψευδο-Αγέλαστος ή καθ’ ύπνον σημειώσεις»: δοκιμιακά – κριτικά για τον Ευριπίδη· «Οικογενειακά βίντεο»: θεατρικό, κατά βάση με διακωμώδηση των τραγικών προσώπων + αναφορές στο σήμερα, του τρομερού Δραματοθεραπευτή(!) κανοναρχούντος· «Τραγούδια για ραμμένο στόμα»: ποιήματα ποικίλων στοχεύσεων· «Project P.» (δηλαδή Πενθέας): οιονεί επικοινωνία μιας ηθοποιού – του σκηνοθέτη. Τελικά όλα καταλήγουν με αυτούσια αρχαία κομμάτια + την υπόθεση της τραγωδίας.

Εξαιρετικές βοηθητικές Επισημειώσεις.

Μικροατέλειες διόρθωσης συγχωρητέες.

(Λέξεις 100)

❀