στάχτες

Χώρος: «Athens Excelsior», ακριβό πολυώροφο ξενοδοχείο στην πλατεία Συντάγματος, με αίθουσες όπως «Πίνδαρος» ή «Κόριννα» (!).

Χρόνος: καλοκαίρι 1992.

Πραγματικότητα: δραχμή, αεροδρόμιο Ελληνικού, «Μπραζίλιαν», βομβαρδιζόμενο Σεράγεβο, εταιρία Kodak ακόμα κραταιά, ψηφιακός κόσμος σε ανάδυση.

Ήρωες: εργαζόμενοι/ες στο ξενοδοχείο, από γενικό διευθυντή μέχρι μπελ μπόι, καθώς –λιγότερο– και πελάτες (αξέχαστη η ανώνυμη βυζαρού που αλλόφρων ουρλιάζει στους διαδρόμους το αινιγματικό «Μανίκας!»).

Πλοκή: σκληρή δουλειά, ανθρώπινες μικρότητες, δανεικά, έρωτες, επαρχιωτισμός, επαγγελματική «θεατρική» προσποίηση, μια μεταπήδηση – προδοσία.

Στοιχειώδη τεχνικά: τριτοπρόσωπη αφήγηση, αρχή και τέλος με θέα στην Ακρόπολη.

Αξιανάγνωστο μυθιστόρημα για μια εποχή σχεδόν ξεχασμένη και  χαρακτήρες που αντιμετωπίζονται με άκρα συγκατάβαση.

(Λέξεις 100)