στάχτες

Παραδίδω την ένοχη κτήση
στην άλογη φύση ερώτων,
αλλοτινών ψαλμωδιών
των πρώτων,
που ρωμαλέα κεριά
σε μανουάλια μεστά συνωθούνται.

*

Απόκριση σε κάλεσμα Χινόπωρου νυχτερινό,
μετέωρος σε δώμα ευλαβικό,
την ανεξιθρησκία της σαρκός
αδέσποτα γλεντάω.

*

Κι όταν της έξαψης κλυδωνισμοί,
αίρονται όλοι οι φραγμοί,
κι ανέμελη, καθάρια,
γυμνότης που αγαπάω.

*

Βρεγμένες ροδάκινο φλούδες,
της θέλξης ρίγη,
δαμάσκηνα πάρωρα χείλη,
άδουν ροή.

*

Ευωχία αισθήσεων,
του κάλλους νομή,
το ήθος φραγκέλιο,
στην πυρά ας χαθή.

*

©Λεωνίδας Καζάσης

φωτο: Στράτος Φουντούλης

❀