Η καινούρια χρονιά, αφού μπήκε με όλο της το θάρρος και την ανεμελιά, παραδόθηκε στην συνηθισμένη έκβαση. Και έτσι, οι ολμιστές, οι τυφλές επιθέσεις, οι αμφισβητούμενες λωρίδες γης, οι μοναχικοί λύκοι που σκοτώνουν στο όνομα του θεού τους, οι στάρλετ και οι αναγνωρισμένοι ηθοποιοί αποβιβάστηκαν στο Λίντο με δεκάδες παπαράτσι να αποθανατίζουν την στιγμή. Η διάφανη μουσελίνα που ντύνει το ντεκολτέ της καταξιωμένης ερμηνεύτριας με τις στρατιές των εραστών ανέμιζε στα σκαλοπάτια κάποιου παλάτσο. Όλα άρχισαν να κατακλύζουν τους τηλεοπτικούς δέκτες και τα κυριακάτικα φύλλα, τίποτε δεν περίσσευε. Η καταστροφή του περιβάλλοντος, ένα είδος αργού θανάτου αναδύθηκε και πάλι στην επικαιρότητα ενώ ηγέτες ξένων χωρών πίσω από κλειστές πόρτες θα έπαιρναν για πάντα τις πιο λανθασμένες αποφάσεις. Πάει να πει πως η χρονιά βρήκε τον ρυθμό της και τώρα μπορούμε πια όλοι να αναμετρηθούμε με την απλή, καθημερινή ζωή.

Ο Τζόσουα παρακολουθεί έκπληκτος το νυχτερινό δελτίο ειδήσεων. Νιώθει έντονο το αίσθημα της πείνας μα μετά την τελευταία, στομαχική του κρίση σε ένα υπέρλαμπρο γιορτινό γεύμα αποφάσισε να αλλάξει ζωή. Κανείς δεν τον πίστεψε και όλοι γελάσανε σαν τους είπε πως ετούτη την χρονιά σκοπεύει να αλλάξει την ζωή του. Και ας μην το πίστεψαν, θυμάται ο Τζόσουα, του έσφιξαν το χέρι για την αποφασιστικότητα και το θάρρος του. Και έπειτα επιδόθηκαν σε μια οινοποσία άνευ προηγουμένου, συνδυασμένη με λαϊκά στην διαπασών, παραβολές με φόντο στίχους που μιλούν για την ματαιότητα της αγάπης, την προστυχιά του έρωτα, το γύρισμα του χρόνου.

Ο Τζόσουα έριξε μια τελευταία ματιά στην διαφημιστική μπροσούρα του ταξιδιωτικού γραφείου. Έπειτα κοίταξε τις βαλίτσες που περίμεναν στοιβαγμένες στην πόρτα του σπιτιού. Η καλή του φρόντιζε τις τελευταίες πινελιές ενός ταξιδιού που παρέμενε ο κοινός τους πόθος. Άραγε, έπειτα από αυτό το ταξίδι θα αγαπιούνται ακόμη; Άραγε τι θα έχουν ακόμη για να κρατάει ζωντανή εκείνη την φοιτητική αγάπη που μεταφράστηκε με την βία σε γάμο με όλα τα κλισέ και σε οικογένεια με όλα τα κλισέ της επίσης.

Η Έριν εμφανίστηκε στην πόρτα του διαδρόμου και επανέλαβε τις πιο κάτω λέξεις, με ύφος πειθαρχημένου στρατιώτη. «Εισιτήρια, τσεκ, φαρμακείο, τσεκ, τουριστικοί οδηγοί, τσεκ, κρατήσεις σε μουσεία, πινακοθήκες, τσεκ, τα καλύτερα εστιατόρια και τα χειρότερα καφενεία, τσεκ. Κέφι, τσεκ. Ύστερα χαμογέλασε με την καρδιά της και έκανε πως ποζάρει σε κάποιο φανταστικό φωτογράφο με φόντο την παγωμένη Ανταρκτική.

Πώς τάχα να διαλέξαμε εκείνο το μέρος στην άκρη του κόσμου; Με το ποσό που είχαν στην διάθεσή τους θα μπορούσαν να περάσουν μερικές μέρες απόλυτης χλιδής στο Παρίσι ή να διαλέξουν στο Λονδίνο ένα από τα ακριβότερα boutique hotel που εξιτάρουν στον υπερθετικό βαθμό την Έριν. Μα όταν εκείνος της είπε, εμπρός Έριν, διάλεξε μια περιπέτεια, κάτι που εσύ και εγώ θα το θυμόμαστε για πάντα, εκείνη απάντησε, Νότιος Πόλος. Στον δέκτη πέσανε διαφημίσεις για ευερέθιστα έντερα. Ο Τζόσουα πιστεύει πως οι διαφημιστικές εταιρίες βασίζουν την λειτουργία τους στις χειρότερες συνήθειές μας. Πάει να πει πως υπερασπίζονται τα πάθη μας με χρώμα και κάτασπρα χαμόγελα.

Ο Τζόσουα σκέφτηκε πως είχε κάνει λάθος. Πως θα έπρεπε να πει στην Έριν πως ένα τέτοιο ταξίδι δεν θα είχε κανένα νόημα. Πως οι δυο τους δεν μοιάζουν καθόλου με τους παρατηρητές πουλιών του Τζόναθαν Φράνζεν , αυτούς τους μελετητές που καραδοκούν ώρες ολόκληρες ξάγρυπνοι μόνο και μόνο για να γίνουν μάρτυρες της γέννησης ενός σπάνιου πουλιού, από αυτά που πεθαίνουν κάθε μέρα από πλήξη και μόλυνση. Ο Τζόσουα λογαριάζει πως η πλήξη τους φταίει για την άσχημη έκβαση της ζωής τους μα κανείς δεν θα ασπαζόταν μια τέτοια γνώμη που δεν εμπεριέχει ούτε στο ελάχιστο ορισμένες επισημάνσεις για την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας που από στιγμή σε στιγμή κινδυνεύει να σαρώσει όσα έφτιαξε η ανθρωπότητα σε τούτο τον γέρικο πλανήτη. Δίχως λίγο θετικισμό κανείς δεν πρόκειται να σε πιστέψει.

Αύριο φεύγουμε. Πετάμε για την Αργεντινή και από εκεί θα συνεχίσουμε με πλοίο για τον προορισμό μας. Είναι ένα ταξίδι ζωής Τζόσουα, τίποτε λιγότερο. Μα ο Τζόσουα συλλογιέται πως βιάστηκε, πως θα έδινε τα πάντα να αναβάλλει την αναχώρησή τους. Όχι για αύριο, μα για πάντα. Απλά δεν γνωρίζει καλά τον τρόπο. Αν αφήσει έστω και έναν υπαινιγμό στην Έριν πως δεν του καλοφαίνεται η ιδέα αυτού του ταξιδιού, ίσως επισπεύσει τον χωρισμό τους που αναστέλλεται εδώ και δέκα ολόκληρα χρόνια, με μια παραδειγματική σιωπή που καλύπτει ένα λιτό αντίο.

Ο παρουσιαστής ξεκινά την εκπομπή του με ένα πραγματικά τρομερό ρεπορτάζ για το λιώσιμο των πάγων. Τιτάνια βουνά που φτιάχτηκαν πριν από χιλιετίες αποσπώνται και ταξιδεύουν σε εκείνες τις θάλασσες. Νεκρά βουνά που σε μερικά χρόνια δεν θα υπάρχουν. Οι συνέπειες της κλιματικής αλλαγής πρόκειται να είναι καθηλωτικές, η επιστήμη μας έχει δώσει μόνο μια σύντομη ιδέα. Μα θα πρέπει κανείς να συλλογιστεί όλα εκείνα τα είδη που χαθήκανε και να φανταστεί πως και ο άνθρωπος, αν το θελήσει η μοίρα του πλανήτη, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα είδος προς εξαφάνιση. Θα ήταν τρομερό.

Η Έριν στέκει στην πόρτα του διαμερίσματος. Κρατά τον τουριστικό οδηγό και χοροπηδάει σαν μικρό παιδί που ένα όνειρό του γίνεται πραγματικότητα. Ο Τζόσουα ήπιε μια τελευταία γουλιά καφέ.

Λένε φοβερά πράγματα για εκείνο το μέρος. Λένε πως σύντομα θα κατακλυστεί από θαλασσινό νερό, πως οι αυτοκρατορικοί του πιγκουίνοι θα πνιγούν και έτσι εμείς οι άνθρωποι θα πρέπει να ζήσουμε με το βάρος ενός είδους που χάθηκε για πάντα. Ελπίζω να μην είναι αλήθεια όλα αυτά, γιατί τότε θα έχουμε μετανιώσει πικρά για την επιλογή μας.

Ώστε, δεν θέλεις να πας;, τον ρώτησε η Έριν, φανερά ενοχλημένη.

Θα έλεγα πως με ενθουσιάζει η προοπτική μιας περιπέτειας μα είναι δύσκολο από την μια στιγμή στην άλλη να εγκαταλείψει κανείς τον παλιό του εαυτό. Συγχώρεσε με Έριν, θα πήγαινα παντού μαζί σου, ίσως πιο μακριά αν γινόταν. Μα σκέφτομαι πως εκεί έξω, μας προσμένουν αναρίθμητες πόλεις με άπειρες ευκαιρίες και μοναδικά αξιοθέατα. Ενώ η Ανταρκτική φαντάζει μονάχα επικίνδυνη και κάπως παγωμένη. Χαμογέλασε για να υποστηρίξει το αστείο του και συνέχισε. Αν ανοίξεις έναν τουριστικό οδηγό από αυτούς που κρατάς Έριν θα δεις πως όλα μυρίζουν μυρίζουν μοναξιά. Αυτό είναι όλο.

Η Έριν θυμώνει, αλλάζει ύφος και λέει στον Τζόσουα πως ήταν πάντα ένας δειλός. Πως καμιά γυναίκα δεν θα πρέπει να είναι μαζί με έναν τέτοιο τύπο αφού αργά και γρήγορα η αναπηρία του θα φανεί. Τι σκληρή που είναι η Έριν, αν το θελήσει!

Μονάχα αν πλημμυρίσει ολόκληρος ο αρκτικός κύκλος, μονάχα τότε θα μπορούσες να μην πας αυτό το ταξίδι. Δεν μπορεί να υπάρχει άλλος λόγος. Το λοιπόν, θα πρέπει να φύγουμε αν δεν θέλουμε να αργήσουμε.

Εντάξει Έριν, κατάλαβα. Μα εκείνη την στιγμή, θες από κάποιο θαύμα, θέλεις εξαιτίας ενός φύλακα αγγέλου που και άλλες φορές στάθηκε πλάι στον Τζόσουα, η ροή της εκπομπής που παρακολουθούσε σταμάτησε. Μια έκτακτη είδηση ανάγκαζε όλα τα παραπάνω να περιμένουν. Η ραγδαία άνοδος της θερμοκρασίας συνέβαλε στην αναπάντεχη αυτή αύξηση των υδάτινων μαζών. Ο κόσμος πλέον απειλείται από την θάλασσα. Κάθε πιθανότητα γοητείας μας προσπέρασε ή απλά ξεπεράστηκε. Οι τοπικές αρχές αποτρέπουν τους ταξιδιώτες ενώ πολλά πρακτορεία αντικαθιστούν την περιπέτεια στην Ανταρκτική με άλλες, περισπούδαστες προσφορές σε φροντισμένο περιτύλιγμα. Η Ανταρκτική βυθίστηκε, έλεγε ο εκφωνητής καθώς ολοκλήρωνε την έκτακτη είδηση με ολοφάνερη την απόλαυση που πήρε τέτοιες διαστάσεις η κυριακάτικη ζωή.

Ο Τζόσουα κοίταξε την Έριν. Αντιλαμβάνεσαι πως μας προλάβανε τα γεγονότα. Βλέπεις, είναι ανάγκη το ταξίδι μας να ακυρωθεί. Η Έριν δεν είπε τίποτε, μονάχα κάτι σαν, Τζόσουα ίσως να πρέπει να χωρίσουμε. Έπειτα άνοιξε την πόρτα και χάθηκε και ερχόταν θεέ μου μια παγωνιά όπως εκείνη που ποτέ δεν θα νιώσουν. Οι ανταποκρίσεις έρχονταν η μία μετά την άλλη. Θα πρέπει να πέρασαν ώρες προτού ο Τζόσουα, μεθυσμένος ως το κόκαλο, πει με χαμηλή, τρεμουλιαστή φωνή, αντίο Έριν, καταλαβαίνω.