Κεράκια ή συστάδες δέντρων; Τα χρόνια στέκονται και φωτίζουν το μονοπάτι μας. Κανείς δεν ξέρει πού θα τον βγάλει. Άλλη μια παραμονή πρωτοχρονιάς. Δεν κάνει τσουχτερό κρύο. Ακούω, όμως, το ψιλόβροχο στο παράθυρο και μ’ αρέσει. Μουντό το τοπίο έξω. Τραβώ την κουρτίνα να το κρύψω. Προσωρινό καταφύγιο η τηλεόραση. Διαφημίσεις για δώρα, ειδήσεις απεχθείς. Γέμισε ο κόσμος ασχήμια. Κοινωνική δυσοσμία. Βρεφοκτονίες, αυτοκτονίες, γυναικοκτονίες. Τηλεπαιχνίδια και περσόνες. Γκλαμουριά και απατεωνιά. Αναρωτιέμαι πού βρίσκεται το κόσμημα του κόσμου. Με την αλλαγή του χρόνου θα ψάχνουμε τα κέρματα στις βασιλόπιτες. Θα πλημμυρίσει το σύμπαν ευχές, θα σκορπίσουν στους ουρανούς μπαλόνια και βεγγαλικά.

Αναζητώ το λευκό της Μαρίας στο αγνό χιόνι, το αμόλυντο. Το χρυσό του Πατέρα στα κίτρινα φύλλα των δέντρων. Ορισμένοι κολυμπούν κιόλας στο χρυσάφι…και ας είναι χειμώνας. Βάζουν τα χέρια στο πρόσωπό τους να μη βλέπουν τους άστεγους, τα παιδιά που πεινούν ή λιμοκτονούν…

Αναζητώ το αργυρό του Ιησού στα ασημικά των σπιτιών και των καταστημάτων. Δεν ξέρω πού αλλού να το ψάξω. Εκείνος εκπλήρωσε την αποστολή του. Δίδαξε, σταυρώθηκε, αναδείχτηκε μαχητής.

Τα γυαλιά μου θάμπωσαν από τη ζεστασιά του δωματίου. Η φωτιά καίει τα ξύλα και εκείνα κάνουν τη φωτιά. Έξω η γη θα αγκαλιάζει με στοργή το μέταλλο. Το νερό θα διαπερνά τα ξύλα.

Κάθε χρονιά μοναδική και ανεπανάληπτη. Με θετικό και αρνητικό πρόσημο για αυτό που ήταν ή δεν ήταν, για όσα έγιναν με σωστό ή λανθασμένο τρόπο, για αυτά που έδωσε και όσα πήρε. Κάθε χρονιάς τα μαθήματα αμφίβολο αν ειδώθηκαν ως δώρα. Πιθανό αρκετά χρόνια να περάσουν μέχρι να γίνει αντιληπτό ότι τα δώρα τελικά δεν ήταν δεδομένα για όλους.

Κοιτάζω τα βιβλία στη βιβλιοθήκη. Κεφάλια με κεφαλαία και κεφάλαια και αυτά. Στέκονται και φωτίζουν.

Τρεις εκδοχές του εαυτού μου στη σιδερένια φωτογραφοθήκη. Μια χαμογελά μέσα στην ανεμελιά της νεότητας, μια άλλη σκεπτική θέτει ερωτήματα και κρίνει τις άλλες δυο. Και η τρίτη στη σειρά αναρωτιέται τι άλλαξε όλα αυτά τα χρόνια που παρέλασαν σαν στρατιώτες. Τι και αν έγινε κομμάτια η καρδιά; Μαζεύω τα σπασμένα, για να συνθέσω κάτι διαφορετικό. Πώς θα ξεφορτωθώ τα θηρία και τα δαιμόνια; Αναζητώ την επικούρεια αταραξία. Πού κρύβεται και δεν τη βρίσκω;

Καθεμιά εκδοχή, μικρογραφία αγχωμένων μαχητριών!

φωτο: Στράτος Φουντούλης