στάχτες

Από τις εκδόσεις Μελάνι

Μια καθημερινότητα

Ι
Η Πηνελόπη συνήθισε να κοιμάται πάλι μαζί του.
Κάποια βράδια όμως ο ύπνος του ταραζόταν από φριχτούς εφιάλτες.
Γέμιζαν τα σεντόνια αίμα, μυρωδιά σαπισμένης σάρκας.
Μουγκάνιζε ο ίδιος σαν βόδι που το σφάζουν
κι άλλοτε σφάδαζε με αφρούς στο στόμα.
Η Πηνελόπη τότε έβγαζε το λευκό νυχτικό της
και τον σκέπαζε. Το έσφιγγε εκείνος με μανία.
Η μυρωδιά του απαλού γυμνού κορμιού της
τον μεταμόρφωνε σε υπάκουο Ελπήνορα.

*

ΙΙ
Ο Οδυσσέας ένιωθε τρυφερά.
Τις νύχτες τής ζέσταινε τα παγωμένα πόδια.
Της κρατούσε τα χέρια και κοιμόταν.
Κάποιες φορές την άκουγε να κλαίει στον ύπνο της.
Τότε την έπαιρνε αγκαλιά και σμίγανε.
Όμως αυτή είχε εμμονές.
Το πρωί έτρεχε έντρομη στον καθρέφτη
να δει ποιανής μορφή έφερνε η όψη της.
Κι εκείνο το σημάδι του χρόνου
που άνοιγε κόκκινο στο αριστερό της στήθος.

❀