Σκηνή από ένα έργο
Mπαρόκ σκηνικό παλιάς πόλεως με περίτεχνες προσόψεις. Έμποροι, μικροϋπάλληλοι, εργάτες του δήμου, πωλητές αφεψημάτων, διαφημιστές ιατρικών σκευασμάτων με κάποιον ταλαίπωρο για μοντέλο να συμμετέχει στην επιχείρηση, με αντάλλαγμα λίγο ρούμι ή ένα πιάτο φαί. Κανείς δεν μπορεί να τα’χει όλα. Στο βάθος της σκηνής τα τραπεζάκια της πλατείας, ένα δυο γεμάτα. Στο κεντρικό οι ηθοποιοί ντυμένοι με καλοκαιρινή πουκαμίσα, ακίνητοι, σαν παρατημένες μαριονέτες. Ένας νέος εισβάλλει στη σκηνή,τα ρούχα του σκισμένα, στους τρόπους και το φέρσιμό του μια τρομερή αβεβαιότητα. Δεν ξέρει πού πηγαίνει, πλησιάζει εκείνους τους δυο.
Νέος: Ξέρετε, ξέρετε (κομπιάζει) που βρίσκεται η συνοικία που λέει το χαρτί; Είμαι φοιτητής και σε αυτό το κομμάτι της πόλης δεν έχω ξαναβρεθεί.
Άνδρας Α, Τζόζεφ: Καλημέρα νεαρέ. Φοιτητής, είπατε;
Άνδρας Β, Φελίξ: Ναι, είπε καλημέρα, κακό συνήθειο να επαναλαμβάνεις τα ίδια.
Νέος: Επιτρέψτε μου, δεν πειράζει. Μπορώ να καθίσω;
Τζόζεφ: Ναι μπορείτε. Μα μόνο αν είστε φοιτητής και δεν μας κρύβετε κάτι κακό, την ευθύνη για μια άστοχη ενέργεια, μια πράξη κακότροπη.
(Ο νέος κάθεται, η ματιά του ταξιδεύει, τρέμει)
Φελίξ: Και τι σπουδάζετε; Χρειάζεστε χρήματα; Γι’αυτό μας διπλαρώσατε;
Νέος: Όχι, όχι, και να πω την αλήθεια θα σας κεράσω εγώ τούτο και ακόμη ένα πρωινό. Τα χρήματα δεν ήταν ποτέ το ζήτημα.
Τζόζεφ: Είστε νέος, ήταν πάντα το χρήμα.
Φελίξ: Για εκείνον (δείχνει τον νέο) υπάρχει ακόμη ελπίδα.
Νέος: Ελπίδα; Για μένα; Μα καμιά στον κόσμο!
Τζόζεφ: Περί έρωτος; Περί αυτού πρόκειται;
Νέος: Σας μιλώ για κάτι μεγαλύτερο. Είχα σκοπό να την πείσω, ήπια κάμποσο για να φθάσω ως εκεί, αλλά ήμουν βέβαιος.
Φελίξ: Βέβαιος;
Νέος: Πως θα την έπειθα, πως θα μαλάκωνε η καρδιά της, υπήρξαν τόσα πολλά που γίνανε λάθος, με σε λίγο καιρό θα έχω μια καλή δουλειά, ένα σίγουρο μισθό, δικαστής φανταστείτε.
Τζόζεφ: Είστε αδύναμος για δικαστής. Και η συνοικία που ρωτήσατε τάχα, ανύπαρκτη.
Νέος: Μπορεί, μα είμαι ερωτευμένος, κύριε. Και έκανα μια πράξη φοβερή.
Φελίξ: Είναι νεκρή;
Νέος: Όχι, όχι δεν μπόρεσα, μόλις την είδα έπεσα στα πόδια της. Εκείνη τραβήχτηκε, έπειτα πέσαν οι τίτλοι του τέλους. Δείλιασα, τ’ακούτε; Τόσο πολύ φοβήθηκα να την αγαπώ.
Τζόζεφ: Είχατε μαζί σας κάποιο ξίφος;
Νέος: Ναι, ακόμη εδώ μαζί μου βρίσκεται.
Φελίξ: Εμπρός, λοιπόν, θέλετε ειδική πρόσκληση; Χρειάζεται να παραδώσετε το ξίφος σας.
Νέος: Θα το ‘θελα, όμως, αν σαλέψει η λάμα του έστω και μια ιδέα, η καρδιά μου θα σκιστεί. ( ο νεαρός καίγεται στον πυρετό και κάθε τόσο ανοιγοκλείνει με κόπο τα δυο του μάτια.)
Τζόζεφ: (κοιτάζει μέσα από το κουμπωμένο σακάκι του νέου) Θεέ μου!
Νέος: Αφήστε, παρακάλεσα, θύμωσα, ικέτεψα, δεν πήρα τίποτε. Οι απαντήσεις Του ήταν όλες εκεί εμπρός μου, είπε. Το παιχνίδι ήταν μια χαμένη υπόθεση, κύριε.
Φελίξ: Ένας ιατρός θα μπορούσε, ίσως λέω υπάρχει ελπίδα.
Νέος: Μην ανησυχείτε, την κατάλληλη στιγμή θα τραβήξω εγώ το ξίφος. Και όταν θα με βρουν νεκρό, βέβαιοι θα πουν πως ήταν αδύναμη ψυχή. Και όμως εσείς ξέρετε, πως έπεσα στα πόδια της. Ήθελα να το ξέρετε, πως εγώ δεν τ’αρνήθηκα το τραύμα μου. Πως θήτεψα στην αγάπη της Μπι και τώρα πεθαίνω από ταπείνωση και μαρασμό. Αυτό το μαχαίρι, κύριοι είναι φιλί.
Τζόζεφ: Τι τρομερή ιστορία αγάπης Φελίξ! Βγάλε ένα συμβόλαιο.
Φελίξ: Το βρίσκεις πρέπον;
Τζόζεφ: Και με το παραπάνω. Το λοιπόν, εγώ,… και τα λοιπά και τα λοιπά, κάτοικος, μάλιστα, και τα λοιπά. Μια υπογραφή νέε μου; Θα κάνει θραύση το εργάκι σας.Νεαρέ; Κύριε;
Φελίξ: Νομίζω ότι υπέγραψε μόλις αγαπητέ. Τι τρομερό! Μα το εργάκι, πρώτο πράγμα.
(Τα φώτα χαμηλώνουν. Και οι δυο τους τώρα παρακολουθούν τη σκηνή με τη συντριβή του νεαρού. Με την μοιραία του κατάπτωση βαθύτατα τους συγκινεί.)
Τζόζεφ: Έρως ο ξιφήρης. Εργάκι με συλλαβές και με χαρακτήρες αιμάτινους. Ή έτσι σκόπευε μα τελικώς υπέκυψε στη μοίρα την άγρια, την τρομερή, της νυχτερινής πεταλούδας, αγαπητέ Φελίξ. Ας είναι, το συμβόλαιο το κλείσαμε. (σκοτάδι στη σκηνή και η ίδια αγορά από την έναρξη του έργου πλήρως αποκαταστημένη με ένα ματσάκι τριαντάφυλλα εκεί που πριν έπεφτε νεκρός ο νεαρός. Απ’άγάπη πάντα.
*
©Απόστολος Θηβαίος
Διαβάστε τα κείμενα του Απόστολου Θηβαίου→

Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.