Mία προσέγγιση στις Βάκχες του Ευριπίδη

Μέρος E’ (Τελευταίο)

 

πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες·
τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου
(Ματθ. κστ΄26-28)

Ο Περσέας^(*4 ) ήταν ήρωας της Αρχαιότητας, γιος του Δία και της Δανάης. Παππούς του ήταν ο Ακρίσιος, βασιλιάς του Άργους.

Ο Περσέας  είναι πολύ  σημαντική μορφή της μυθολογίας που  σε κάποια στιγμή   συσχετίζεται με τον θεό Διόνυσο  και  αυτό μας  κάνει  ακόμη πιο φανερή την  ερμηνεία περί  των κοινών στόχων που είχαν αυτά τα δύο σύμβολα, ο θεός Διόνυσος και ήρωας Περσέας. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, Αυτός που γεννήθηκε δύο φορές [E’]»

Mία προσέγγιση στις Βάκχες του Ευριπίδη

Μέρος Δ’

«πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες·
τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου»

Η λέξη  ξένος αναφέρεται  στο έργο για τον Διόνυσο.  Η  μορφή του  η μεταμφιεσμένη του  εικόνα, αυτή με την οποία παρουσιάζεται στον Πενθέα, η μασκαρεμένη του μορφή. Στο έργο ακόμη και ο θεός για να πετύχει τον σκοπό του μεταμφιέζεται. Δεν είναι τυχαίο που ονομάζεται από τον Ευριπίδη ξένος.  Ο ξένος είναι ο άλλος μας εαυτός, ο εαυτός που δεν θέλουμε να γνωρίσουμε  και αναφέρεται από τον Πενθέα στον στίχο 233, 247, 352, 453, 642, 800, 1059 επίσης από τον αγγελιοφόρο 1047, 1063, 1077 και από τον χορό μία  φορά 263. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, Αυτός που γεννήθηκε δύο φορές [Δ’]»

Mία προσέγγιση στις Βάκχες του Ευριπίδη

Μέρος Γ’

Ο  Πενθέας ο βασιλιάς της Θήβας παρασυρμένος από τον Ξένο, τον μεταμορφωμένο θεό Διόνυσο, παροτρύνεται να  δει από κοντά τα όσα συμβαίνουν  στον Κιθαιρώνα  από τις γυναίκες της πόλης  που ανάμεσα σε αυτές  βρίσκεται και η μητέρα του, ως ηγετικό πρόσωπο. Οι γυναίκες ανεβασμένες στο Κιθαιρώνα οργιάζουν όχι με την σημερινή έννοια της λέξης αλλά με την διονυσιακή ερμηνεία του 5ον  αιώνα π.Χ την ιερή προσέγγιση της φύσης. Αφήνονται χωρίς  αναστολές  στην δύναμη και στην χαρά της φύσης, και οι σκηνές  στο σημείο  αυτό  του έργου είναι καθαρά παγανιστικές.  Παρακάτω  θα  διαβάσετε  μια σύντομη περίληψη του έργου των και θα πρότεινα, να διαβαστεί όλο το έργο σε μετάφραση  Γιώργου Χειμωνά. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, Αυτός που γεννήθηκε δύο φορές [Γ’]»

Mία προσέγγιση στις Βάκχες του Ευριπίδη

Μέρος Β’

Διαβάστε το Α’ Μέρος

Μεταθέατρο

Όλοι οι ήρωες του έργου, πλην των προσώπων που  ανακοινώνουν – αγγελιοφόροι  υπηρέτες, βοηθοί-όλοι μεταμφιέζονται όχι με την έννοια της δραματικής εξέλιξης του χαρακτήρα των ηρώων, αλλά με την συμβολική διπλή σύστασή τους, ένα πρώτο και ένα δεύτερο πρόσωπο που άλλοτε   απλά  κατακερματίζεται μέσα στην ακραία του αντίθεση για  λόγους συμβολικούς  και   άλλοτε αυτοκαταστρέφεται. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, Αυτός που γεννήθηκε δύο φορές [Β’]»

Mία προσέγγιση στις Βάκχες του Ευριπίδη

Μέρος Α’

πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες·
τοῦτο γάρ ἐστι τὸ αἷμά μου
(Ματθ. κστ΄26-28)

Όλες οι μορφές τέχνης στοχεύουν στον έμμεσο λόγο. Για να πετύχουν τον στόχο αυτόν,  χρησιμοποιούν το στοιχείο της μεταμόρφωσης. Μοναχικές  τέχνες έκφρασης, όπως η ζωγραφική και η μουσική, ξεκινώντας από απλές αναγνωρίσιμες αναπαραστάσεις,  οδηγούν τις αναζητήσεις τους πιο βαθειά,  μεταφέροντας στην επιφάνεια μορφές που αντιστοιχούν σε ένα άλλο σύμπαν, μη φανερό. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, Αυτός που γεννήθηκε δύο φορές»

το λεωφορείο ξεκινά
ένα κάθισμα σε περιμένει
μασουλάς ένα ψίχουλο
αναβολή στην συνάντηση
ίσιωσε τα σώμα πλησίασε
αντέχεις αντέχεις
θαύμα

πήδησε στο κρεβάτι
το τοπίο κέρδισε
ωραία Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μαρία Πανούτσου, άμπωτις»

Αρχείο 22/02/2018

Ο ιδιωτικός  χώρος  δεν είναι τόσο ιδιωτικός

Tο αφιέρωμα στον Γκροτόφσκυ, είναι  ένα αφιέρωμα στο θέατρο και στην τέχνη. Ουσιαστικά ένα αφιέρωμα  στην διαδικασία  της δημιουργίας.

Και το αφιέρωμα αυτό, δεν είναι μόνο τεχνικές και ρήσεις   αποφάσεις, επιλογές,  μελέτη,  έρευνα, δοκιμές,  αλλά κυρίως σύμπλευση με την ζωή. Δεν είναι  η αρπαχτική διάθεση να μάθω  τον τρόπο  και να τελειώνω.

Είναι: Πως  στις σχισμές που δημιουργεί η ζωή, εισβάλει η τέχνη και πως στις σχισμές που δημιουργεί η τέχνη, εισβάλει η ζωή. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, μέρος 25ο»

Αρχείο 01/11/2017

Μέρος 4oν

Η Μαρία Πανούτσου για τον J. Grotowski
Ρομαντισμός και το Φτωχό Θέατρο του Γ. Γκροτόφσκυ

Η επιθυμία ανατροπής, των αυστηρών προδιαγραφών της κλασικής παράδοσης, η αναζήτηση του τοπικού χρώματος και η έξαρση του εθνικισμού, οδήγησαν τους καλλιτέχνες στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, να αναζητήσουν μια μορφή έκφρασης που να προσαρμόζεται στην προσωπική αισθητική τους. Η εξομολόγηση, η επιστροφή στις ιστορίες  κάθε λαού  ως πηγή έμπνευσης,  η  παρουσία του απλού ανθρώπου και ταυτόχρονα ηρωικού, ξεχωριστού,  Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, μέρος 18ο»