«Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο

ΟΡΕΣΤΕΙΑ 1985 ΘΕΑΤΡΟ ΠΕΤΡΑΣ ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Peter Stein

To Θέατρο και η σχέση του με τις άλλες τέχνες

«Το άτοπον της υποκριτικής» —Στ΄ Μέρος

 

Τεχνικοί και ηθοποιοί στο θεάτρο 1985-1989 μία μικρή αποκάλυψη

1985   «Αθήνα – Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» με πρωτοβουλία της  τότε Υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη η «Ορέστεια» του Αισχύλου σε σκηνοθεσία του Πήτερ Στάιν (Peter Stein)από της  Σαουμπίνε  στο Νταμάρι της Πετρούπολης (8 -9 ώρες). Ίσως η πρώτη μαραθώνια παράσταση στην Αθήνα και στην Ελλάδα.

Γνώρισα την δουλειά του Peter Stein  σε εκείνη  την μαραθώνια παράσταση  στην Πετρούπολή. Είχα πάει νωρίς  πολύ νωρίς  για  να  ευχαριστηθώ  την όλη προετοιμασία. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο»

«Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο

Carolee Schneemann. ‘Up to and Including Her Limits. 1976.

To Θέατρο και η σχέση του με τις άλλες τέχνες

Performance–art —E΄ Μέρος

Negation is not any longer creative
Octavio Paz 1974

Performance- art στην εποχή της έξαρσης της ατομικής – ιδιωτικής βίας ως μορφή ακτιβισμού

H performance είναι πράξη ευαίσθητη, πολύ ιδιωτική. Προκλητική δράση, που ισορροπεί ανάμεσα στο τίποτα και στο αριστούργημα.   Ίσως και  πιο ευαίσθητη και από μια πορσελάνη όπως λέει χαρακτηριστικά ο  von Heinz Ohff, ο  Γερμανός θεωρητικός της τέχνης (1922-2006). Για μένα  που βρέθηκα στο θέατρο για πολλές δεκαετίες, η θεατρική πρόβα  ( δοκιμές, repetitions) έχει πολλές ομοιότητες με την Performance καθώς  η τελευταία, είναι μια ημιτελής δράση -πως αλλιώς  θα μπορούσε να είναι παρά δράση αυτοσχεδιαστική σε ροή- μεταξύ μιας παρόρμησης, μιας ιδέας, μιας πρότασης  και μιας διαδικασίας σε εξέλιξη,  χωρίς συγκεκριμένα όρια, γι’ αυτό και τόσο ευαίσθητη. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο»

«Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο

To Θέατρο και η σχέση του με τις άλλες τέχνες

Les Répétitions -Δ΄ Μέρος

 

H ΠΡΌΒΑ
Γράφει  η Μαρία  Πανούτσου

“Je vais  you faire un aveu  :
C’ est presque chaque fois
avec des larmes que je quitte
une sale de repetition”.
Antoine Vitez

Οι δοκιμές στο θέατρο ως στοιχείο έρευνας και επιβεβαίωσης και  ως ερέθισμα για τις άλλες τέχνες
Στις πρόβες  -δοκιμές μπορείς να ξεκινήσεις από μια απόλυτη ελευθερία μέχρι να φτάσεις σε μια απόλυτη πειθαρχία. Με  στόχο να πλησιάσεις  το τελείως  απαραίτητο. Ο κάματος του ηθοποιού είναι αυτός  «το τελείως απαραίτητο». Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο»

Μαρία Πανούτσου, Τριλογία

Το Ελλιπές

α
ο ήλιος καίει τις ρίζες
μακριά η ημερομηνία 401 π.χ
ο άνθρωπος γεννήθηκε με δυο πουλιά
ξερίζωσε το ένα
ελεύθερος αναζήτησε τα’ άλλα πουλιά
αυτά που πέταγαν αγαπούσε πιο πολύ
με χειρονομίες με πήρε ένα απ’ αυτά Συνεχίστε την ανάγνωση του «Μαρία Πανούτσου, Τριλογία»

«Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο

© Martine Franck/Magnum Photos

To Θέατρο και η σχέση του με τις άλλες τέχνες

Τρίτο μέρος

Το θέατρο  ανήκει στο καιρό του. Είναι ο καθρέπτης της εποχής που γράφτηκε. Ένας διασκεδαστικό τρόπος, να μελετήσεις ιστορία, είναι να περιδιαβάσεις  το θέατρο σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Σήμερα  το θέατρο  εκφράζει  και πάλι  την εποχή του και κάθε προσπάθεια  διατήρησης μια  άλλης αισθητικής και ηθικής, είναι μάταιη. Το σύγχρονο θέατρο  δεν έχει ξεκάθαρη ταυτότητα όπως  δεν είναι τίποτα ξεκάθαρο στον σύγχρονο κόσμο. Βρισκόμαστε  στο τέλος  και στην αρχή  νέων καταστάσεων που διαμορφώνεται χωρίς να έχουμε κάτι συγκεκριμένο για το που οδηγείται ο άνθρωπος. έτσι και το θέατρο παρουσιάζει μια πολυμορφία. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο»

«Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο

Eonnagata *

To Θέατρο και η σχέση του με τις άλλες τέχνες

Δεύτερο μέρος

Το θέατρο είναι σύνθεση τεχνών. Ο Λόγος, η μουσική, ο χορός. Στον λόγο έχουμε γεγονότα, ιστορία, μυθολογία. Ο λόγος υιοθετεί ό,τι έχει υπάρξει ως προς τον γραπτό και προφορικό λόγο. Όλο αυτό το υλικό, διαφοροποιείται από την ύπαρξη ζωντανού ανθρώπου που θα ερμηνεύσει τον λόγο αυτόν. Η αναπαράσταση έχει τους δικούς της κανόνες που τους επιβάλλει στον χώρο. Η μορφή και η δομή μιας θεατρικής παράστασης εξαρτάται  και  από τα επί μέρους στοιχεία, που είναι πολλά περισσότερα από το αρχικό βασικό υλικό. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο»

«Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο

Μία νέα ενότητα  στις Στάχτες σε συνέχειες

Το θέατρο και η σχέση του με τις άλλες  τέχνες

Μέρος πρώτο

Ο χορός και το Θέατρο

Την πρώτη μου δασκάλα στο χορό δεν  την  θυμάμαι. Ξεκίνησα με ρυθμική  στην προσχολική ηλικία, σε κάποια σχολή στην Αθήνα. Θα πρέπει να ήταν λίγο αδιάφορο όλο αυτό, αν και σημαδιακό, γιατί δεν έχει αναφερθεί  κυρίως από την μητέρα μου, κάτι συγκεκριμένο. Ίσως πάλι γιατί  ο χορός για μένα ήταν σαν τον αέρα που ανάπνεα. Κάτι φυσικό και που δεν του δίναμε ιδιαίτερη προσοχή, αφού ήταν  τόσο φυσικό και αναπόσπαστο μέρος της καθημερινότητάς μας. Σε αυτόν το συλλογισμό έχω καταλήξει. Οι δικοί μου  το είχαν αποδεχτεί ό, τι θα γινόμουν χορεύτρια. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, 10 επί 10 και πλέον χρόνια, παρέα με το θέατρο»

«Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, Ο έρωτας του Δον Μπερλιπμλίν για την Μπελίσσα

Tι είναι ο έρωτας;
O τραγικός Federico García Lorca

Μια μικρή παρουσίαση.
Ίσως το ποιό ερωτικό θεατρικό κείμενο για μένα. Ίσως το κείμενο που ταιριάζει στην αίσθηση που έχω όταν ξυπνάω. Την αίσθηση ενός ανεκπλήρωτου πόθου. Ενός πόθου που δεν έχει όνομα και πρόσωπο. Μια γεύση θανάτου, που έχει το σώμα μου και το μυαλό μου και η καρδιά μου. Μια πραγματικότητα μέσα στην μεγάλη πραγματικότητα που με περιβάλλει.

Ίσως η πιο πραγματική πραγματικότητα. Συνεχίστε την ανάγνωση του ««Παιδεία θεατρική εστίν» της Μαρίας Πανούτσου, Ο έρωτας του Δον Μπερλιπμλίν για την Μπελίσσα»