στάχτες

(Ένα Ευθύβολο Ευθυμογράφημα)

Τί να ζητούν τάχα (με τους εορτασμούς τους) αυτοί Ποιητές, οι Λούμπεν, οι Ρέμπελοι, οι καταραμένοι εραστές…?

Νομίζω πως γνωρίζω τους ποταπούς σκοπούς αυτών των αλητήριων γραφιάδων.

Ξέρω τι λιγουρεύονται, οι ελεεινοί στιχοπλόκοι, οι αδιάντροποι λεξοπλάστες…

Να χουφτώσουν τα στήθη από τις κοπελίτσες (που αιθεροβατούν) αποζητούν!

Και τις (ονειροπαρμένες) παντρεμένες, να καβαλικέψουν θέλουν!

Ακόμα και τις μεγαλύτερες γυναίκες (τις νεραιδόπληκτες) ορέγονται οι ασεβείς!

Για τις γυναίκες πλάθουν αισθησιακά στιχάκια – πρόστυχα και εκμαυλίστηκα.

Λέξεις και προτάσεις πονηρές περιλαμβάνουν στα ποιήματα τους και νοήματα αισχρά και ασεβή, γι’ αυτές περικλείουν στα γραφτά τους.

Στο μάτι, έχουν βάλει (οι λάγνοι Ποιητές) τις παρθένες κόρες μας, τις πιστές συμβίες μας και τις ακριβοπληρωμένες ερωμένες μας.

Eπιδιώκουν οι αχρείοι (με αμαρτωλά στιχάκια) να εξάψουν, ερωτικά τη φαντασία τους… και να τις κάνουν, θέλουν, (με κολασμένο πάθος) να αποζητούν να συνευρεθούν ερωτικά μαζί τους!

Ακόμα και τα αγόρια μας κινδυνεύουν, με την συναναστροφή τους… (πολλοί από τους κολασμένους Ποιητές, έχουν περίεργα ερωτικά γούστα και διαστροφές).

Aλλά και οι ποιήτριες δεν είναι ακίνδυνες για τα θηλυκά μας… (μήπως τη Σαπφώ τη Λέσβια, δε λατρεύουν όλες… και αυτή δεν υπηρετούν με την τέχνη τους?)

Αχ, ημέρα που είναι σήμερα, οι Θεοί να μας φυλάσσουν (εμάς τους συνετούς) από τους Ποιητές, τις

Ποιήτριες και την εκμαυλιστική τέχνη τους.