ένα δάκρυ στις σιωπηλές σου νύχτες

Editorial του Στράτου Φουντούλη

Τα κλειδιά του φεγγαροφράχτη χορεύουν στη

ζώνη σου σαν ασημένια ψάρια.

Ε.Χ. Γονατάς

στην αρχή της αφήγησης τοποθετώ τον ήρωά μου σε ένα ξύλινο κιβώτιο το οποίο φροντίζω να σφραγίσω επαρκώς. Θα έχει έτσι την εντύπωση ότι βρίσκεται στη ίδια σπηλιά όπου είχε χωθεί κάποτε ο ασκητής Αντώνιος, τότε που έπλαθε μπωντλερικούς πειρασμούς και δαιμόνια κατ’ εικόνα και ομοίωσή του, δαιμόνια γνωστά πλέον τοις πάσι. Πιστεύω• μέσα στο σκοτάδι του κιβωτίου θα βρει επιτέλους την ευτυχία που χρόνια τώρα αναζητά. Το κιβώτιο έχει διαστάσεις ένα και πενήντα πέντε εκατοστά ύψος και εξήντα πλάτος, γεγονός που –όπως ο ίδιος ομολόγησε– δυσχεραίνει ευχάριστα τη διαμονή του καθώς το ύψος το δικό του, ξεπερνά το ένα κι ογδόντα εκατοστά, με πλάτες φαρδιές, υπήρξε τακτικός θαμώνας ενός φίτνες κλαμπ.

Ξαναδιαβάζοντας προσεκτικά την προηγούμενη παράγραφο, διαπιστώνω με τρόμο ότι υπάρχουν δυο δικές μου παραλείψεις που χρήζουν άμεσης φροντίδας, ευτυχώς δεν έχουν περάσει παρά μερικές μόνο ώρες από τότε που έκλεισα τον ήρωά μου στον ξύλινο κόσμο του κιβωτίου. Χωρίς την εξασφάλιση των στοιχειωδών φυσικών και κοινωνικών του αναγκών, δεν δύναται να δοθεί ελεύθερα κι απερίσπαστα διά της απαθείας. στην προσπάθειά του να καλλωπίσει την εικόνα με την ομοίωση, διότι –όπως και πάλι ο ίδιος ομολόγησε– η ομοιότητα με τον Θεό μας χαρίζει την ατελεύτητη ζωή, να πλάσει (και να δοκιμαστεί) με βάσει τον χαρακτήρα του, τους προσωπικούς του πειρασμούς και τα δαιμόνια πουσυνήθως ακολουθούν, πειρασμούς αντάξιους με αυτούς που έπλασε ο ασκητής Αντώνιος.

Πριόνισα προσεκτικά το πλαϊνό μέρος του κιβωτίου δημιουργώντας μια τεράστια ωοειδή τρύπα υπολογίζοντας με ακρίβεια τα επίμαχα σωματικά του σημεία ώστε να καλύπτει με άνεση τις μικρές αλλά και τις μεγάλες φυσικές του ανάγκες. Φρόντισα η τρύπα να βρίσκεται δίπλα από τον μικρό καταρράκτη εξασφαλίζοντάς του ταυτόχρονα την παροχή νερού τόσο για πόση όσο και για πλύση. Εκείνος, βλέποντάς την ανιδιοτελή, σκληρή προσπάθειά μου, τον ιδρώτα του προσώπου μου κάτω από τον καυτό ήλιο, με αντάμειψε με ένα ζεστό χαμόγελο ευγνωμοσύνης, παρά το τραγικό λάθος που διέπραξα, θέλοντας να του αφήσω μερικά ρολά χαρτί υγείας τα οποία με φανερή αμηχανία απέρριψε ευγενικά μεν, ενοχλημένος δε.

Για τις στοιχειώδεις κοινωνικές του ανάγκες, δηλαδή• την επικοινωνία με την οικογένειά του που τον σκέφτονταν κι αγωνιούσε, του προσέφερα -προπληρώνοντας συνδρομή ενός έτους σε γνωστή εταιρεία τηλεφωνίας- ένα σχετικά υψηλής τεχνολογίας κινητό τηλέφωνο. Για την φόρτισή του εγκατέστησα μια ισχυρή κυψέλη φωτοβολταϊκών στο πάνω μέρος του ξύλινου κιβωτίου, κρέμασα ένα καλώδιο με πρίζα την οποία σταθεροποίησα στο ύψος του μέσου της ωοειδής τρύπας. Η ηλιοφάνεια πλέον θα φρόντιζε τα υπόλοιπα.

Η αφήγηση δεν φτάνει στο τέλος της, προέχει η είσπραξη της επιδότησης που νόμιμα δικαιούμαι για την εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών.