Ελένη Βασιλείου-Αστερόσκονη, Γλυκός Νοέμβρης

Αρχείο 16/11/2015

Βροχή συνεχίζει να πέφτει προς τα κάτω
κάποιοι ψιθυρίζουν πως έπιασαν πάτο

Στα ποτάμια της ζωής
στους ωκεανούς του κόσμου
και πίσω επάνω στον ουρανό

Όνειρα με ατόφιο χρυσό
συρρικνώνονται στο χρόνο
έχουν εξαφανιστεί στο διάστημα
αποκαλύπτοντας το αληθινό απόσταγμα.

Ποιά είναι η έννοια του τέλους;
Απλά μία νέα αρχή;
Μπορώ να αισθανθώ τη χαρά να μετατρέπεται σε λύπη
ακριβώς στην καρδιά μου. Νιώθω επιτέλους!

Η Ώρα καλεί ονομαστικώς
ΓΥΡΝΑ σε ΜΕΝΑ
μα εσύ, γενικώς
στροβιλίζεσαι, σακατεύεσαι και χάνεσαι μακριά.

Η ψυχή μου εκρήξεις στις φλόγες
κι η βροχή συνεχίζει να πέφτει προς τα κάτω
στα ποτάμια της ζωής
στους ωκεανούς του κόσμου
και πίσω επάνω στον ουρανό

Κάτω στο έδαφος, στη γη
τα πάντα καταλήγουν στο κρύο. Λήθη
μεσουρανά ντυμένη με ρούχα ακριβά
τόσο ύπουλα τόσο αθόρυβα.

Είναι ακριβώς αυτό που αισθάνεσαι
ατσαλάκωτο ύφασμα η μνήμη σου
κι εγώ παράλληλα. Μαζί σου.
Ψάχνωντας εκείνο το γλυκό Νοέμβρη
που θα σου ζεστάνει το χέρι
για να σου θυμίσει
την αγάπη.