στάχτες

❉

Οπόταν παγωμένος Δεκέμβρης
Τις φασαριόζικες καμπανούλες
Στο τριανταφυλλόδεντρο πάνω
Σε κεχριμπαρένιο φυλακτό κρυστάλλωσε –
Τότε όπως αργά εξαφανίζεται
Χνουδωτό είναι το χιόνι
Όπως του αμύγδαλου ο φρέσκος φλοιός –
Και σαν μουσκιά μυρίζει.
Οι χιονισμένοι της πικραμυγδαλιάς καρποί
Από την αγριοτριανταφυλλιά αποκάτω
Όπου φουντωμένα τ’ άστρα λάμπουν
Σαν επιχρυσωμένος σκαντζόχοιρος –
Τις μικρές Πριγκίπισσες
Το χιόνι αναγνωρίζει
Στις μικρές τους πλατφόρμες πάνω
Από τα αμάραντα αποκάτω χορεύουν.
Των ματιών τους των γερτών και ταραγμένων
Τις σοφιστείες δείτε –
Σαν το ζωδιακό κύκλο επιχρυσωμένα
(Ηρωδιάδα που χορεύει).
Μόνον το χιόνι γλιστρά
Σαν σμύρνα χρυσωμένη –
Από των ρόδων τα κλαδιά – κρύβει
Ρόδων ρίζες που ζωντανεύουν.

*

WHEN cold December

WHEN cold December
Froze to grisamber
The jangling bells on the sweet rose-trees–
Then fading slow
And furred is the snow
As the almond’s sweet husk–
And smelling like musk.
The snow amygdaline
Under the eglantine
Where the bristling stars shine
Like a gilt porcupine–
The snow confesses
The little Princesses
On their small chioppines
Dance under the orpines.
See the casuistries
Of their slant fluttering eyes–
Gilt as the zodiac
(Dancing Herodiac).
Only the snow slides
Like gilded myrrh–
From the rose-branches–hides
Rose-roots that stir.

*

©απόδοση Ασημίνα Λαμπράκου

❉