Λεωνίδας Καζάσης, τρία ποιήματα

Χρονογράφημα

Τριαντάχρονη με μάτια πράσινα,
χορό εδίδασκε – κίνηση αέρινη – ρυθμό αιθέριο!
Σε χώρο δημόσιο ευρέθη,
όπου οινοπνευματώδη μετά μουσικής διατίθενται.
Ένας άνδρας από τις συγκεντρωμένες και τους συγκεντρωμένους
της άρεσε και, μαζί του σε δωμάτιο ανάγκης κλείστηκε,
την άποψή της περί αισθητικής διατρανώνοντας.
Η τελετή του γήθους έληξε
και ο άνδρας στην γυναίκα είπε:
«Σιμόν, έχασες, δεν θα φέρω ξανά την κόρη μου στην σχολή σου».

Εξ ανδρών τα δεινά

Βάγια κατακκόκινα δώρα βαθιάς πληγής

Οδύνη τον ήλιο έσβησε,
που τις ροές στέγνωσε!
κι οι συμφορές
κάπνια έγιναν σιβυλλική, απροσπέλαστη.

*
Λεξειλίκτης

στις θηλές σου ανεπαισθήτως,
ακραία διακυβεύοντας,
αποβαλλόμενος,
τα όμματά σου αποσπώντας,
καταρρίπτων και καταρριπτόμενος,
από το αποκορύφωμα βουτώ
ενώ τα χείλη σου τα αφίλητα,
των ρημάτων την διακονία υπονομεύουν.
Μέσα στον δράκο που ανετράφης,
ο ερωτισμός σου κίβδηλος, διανοητικός
τα λοίσθια πνέει!
Τα σκέλη σου, ανοίγοντας, στην Αλγηδόνα προτάσσεις,
θύμα της, ικετεύοντας, να γίνεις.
Στα μάτια σου βαθιά δεν θα κοιτάξω.
Των θηλών σου την σκληρή ανατριχίλα
τα χείλη μου δεν θα γευθούν.
Φαντασίας τυράγνια, των βλεννών σου εύοσμη αφή ηδονική!
Άγρας ερώτων παρωδία,
θηλυμανούς συγκομιδή αποκαρδιωτική.
Υ.Γ. Κι αν δράκος τρομοκράτησε το πρώτο σκίρτημά σου,
το θηλυκό μειδίαμα φωλιά!
των υμένων το σμίξιμο γητειά!
το σαπφικό αγκάλιασμα!

Διόπτρα

Ο γλύφανος των χειμασμών τα μάτια σου πραϋνει!
Γλυκασμοί πρωτόφαντοι τα βλέφαρά σου σμίγουν,
όταν το βλέμμα σου μυούν σε αρμονία εξώκοσμη
κι η θέλξη που σε ακολουθεί δεν είναι η θέλξη ετούτη.
Τερπνά αδιάφορη! Απόκοσμα τερπνή!
Γλυκοφεγγοβολείς! Δώρα της γλυφής!

Φωτο: Στράτος Φουντούλης