Από τις εκδόσεις Δρόμων

ΑΝΤΙΠΑΡΟΧΗ
Σ’ ένα οικοσύστημα βουβό
Όταν και τα παλιά παραθυρόφυλλα
Ορθώνουν αντίσταση στον άνεμο
Βαριανασαίνει ο χρόνος ατονεί
Σαν τα ξεθυμασμένα πλέον χρώματα
Στις πολυκατοικίες τού Εβδομήντα
Με πρόσφορους ακάλυπτους
Για πράξεις όταν ρίχνονται γκρεμίσματα
Από το βλέμμα εκείνο που τις τύφλωσε
Να οριστούν Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ιφιγένεια Σιαφάκα, Φλούδια απ’ το ήπαρ των βυθών ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]»

Από τις εκδόσεις Άγρα

Πιστεύοντας ακράδαντα ότι η Κρεμαγιέρα είναι μια συσκευή που έχει να κάνει με την
επεξεργασία γάλακτος και τη ζαχαροπλαστική (ή είναι κάτι σαν το κρεμόριο, ας πούμε,
άσπροι κρύσταλλοι που προέρχονται από το κατακάθι του κρασιού, την τρύγα)· ότι το
Ακρόμπαρο αναφέρεται σε μεθοριακό κυλικείο που αναδίδει μια ιδιαίτερη οσμή (barila)· η
Πεταλούδα του Γκαζιού ότι είναι ένα είδος λεπιδόπτερου που ευδοκιμεί μέσα σε υγραέριο –
κατά προτίμησιν στην ομώνυμη περιοχή του Λεκανοπεδίου· Συνεχίστε την ανάγνωση του «Δημήτρης Καλοκύρης, Παρασάγγες – Τόμος Γ΄ ―κυκλοφορεί»

κρύα και τεράστια η μοναξιά
του χρόνου που τελειώνει

Κάθισε στην ίδια θέση. Σταύρωσε τα χέρια του, κοιτάζοντας μυστικά μην τύχει και τον δει από καμιά γωνιά. Η μητέρα επέμενε με όλα αυτά τα πράγματα. Μια λάθος εκτίμηση, ένα άστοχο φέρσιμο θα μπορούσε να την βγάλει εκτός εαυτού. Έπειτα μια αλυσιδωτή αντίδραση πυροδοτούσε μια ευφάνταστη τιμωρία που μέχρι τότε κανένας νους δεν είχε σκαρφιστεί. Το σταύρωμα των χεριών, οι αγκώνες πάνω στο τραπέζι και κάτι άλλα τελείως απρόσμενες επισημάνσεις, πλούτιζαν με κάτι σαν μεταφυσική τη ζωή του. Τότε, όμως, τότε. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου: Λάμπα Φθορίου»

Από τις ΑΩ εκδόσεις

ΣΤΟ ΜΕΤΡΗΜΑ

Κομμάτια κι αποσπάσματα ζωής
αργοσαλεύοντας
νυχτερινά ομοιώματα
γκρίζες σκιές
απ’ τα υγρά πλακόστρωτα μαζεύοντας
ώς το ξημέρωμα

Έπειτα
πολύ προσεκτικά το μέτρημα
μη γίνει λάθος και συναριθμηθούν
με τους παρόντες
οι φίλοι που ολοένα λιγοστεύουν

Στο τέλος πια σαν αποκάμουν
πολύτιμο φορτίο τα ίχνη αποθηκεύουν
μην και σβηστούν από την πρωινή δροσιά
και θριαμβεύσει ο θάνατος

✳︎

Από τις εκδόσεις Πατάκη, 2025 / Σελ. 376

Σχεδόν είκοσι χρόνια από τον θάνατό του, βλέπω ακόμη τον Ε. Χ. Γονατά να ψάχνει έντρομος στη μεγάλη δερμάτινη τσάντα που πάντα κουβαλούσε, θαρρείς σαν γιατρός, για να βρει το πολύτιμο εργαλείο που θα τον βοηθούσε καλύτερα στην εξερεύνηση του κόσμου: τα γυαλιά του, ένα κολλύριο για τα μάτια, μια φωτοτυπία, ένα απόκομμα εφημερίδας, τα κλειδιά του. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Φραγκίσκη Αμπατζοπούλου, Ε. Χ. Γονατάς: Μικρές και παράξενες ιστορίες»