Ρωξάνη Π. Νικολάου, τέσσερα ποιήματα

Αρχείο 08/07/2013

ο σπίτι μου
είναι γη των δέντρων.
Ανοίγουν τη φωνή τους αν ακούς
βλέπεις
πέφτουν οι καρποί τα φύλλα
τα ονόματα

Σκαλίζω μ’ ένα καρφί
σε μια αίθουσα αναμονής
πόρτα που δεν ανοίγει.

Φτιάχνω ένα άγαλμα
στα σωθικά του
η φωτιά φουντώνει…………………………………..Το άγαλμά μου είναι οι άλλοι
με τα ονόματα που της δίνω.

Αποκοιμάμαι στα πέτρινα πόδια του.
Φιλούν τα χείλη τα μάτια μου
σκορπιοί
που γεννούν μέσα στα όνειρα.

–

Ταξιδευτής ταριχευμένος
Φαέθοντας
μου δείχνει το άρμα του ήλιου
που ήταν δικό του
για λίγο.

τις νύχτες κλαίω αλλά κανείς δεν μ’ ακούει μόνο
ο αντίλαλος που πληθαίνει στο στόμα του πηγαδιού

Φυτεύω το δάκρυ το αίμα
τη στάχτη

φυτρώνουν όμορφα δέντρα
στο σπίτι μου.

Η ώρα περνά
πώς βαριέμαι μητέρα

***

Αποφάσισε
στα 72 της
να μην ξαναδώσει κλαδάκι
σε ξένο.
Σκεπάστηκε με το τρύπιο της όνειρο
στράφηκε
στον τοίχο
κι έγινε
η σκιά ενός παιδιού στο ψύχος
της μνήμης.

***

Το τραγούδι του αέρα

Τρέχουν συνεχώς δάκρια, πέφτουν
μες το πηγάδι που μ’ άνοιξε η γέννησή μου.

Γέμισα λέπια αδερφέ. Κουλουριασμένη στο
κρύο. Ούτε μια κουβέρτα. Σα σκυλί με κλωτσούν
οι μέρες κι εξαφανίζονται.
Μηδενικά στιγμών και κοχύλια κατειλημμένα από φόβο
βρέχει με ελάχιστες διακοπές.

Μην έχεις έγνοια.
Πάνω από το κουφάρι μου θα τραγουδάει ο αέρας
ότι ως θανάτου κράτησα.

***

Η μέρα χορεύει στ’ αγκάθια των χρωμάτων.
Το ζεστό της αίμα ανοίγει το θυράκι των δακρίων.
Σπάει σε ρυάκια η μπατανία του χιονιού
ποτίζονται οι άκριες των μαραμένων.
Ποιήματα φυτρώνουν της μιας νύχτας.

Η Ρωξάνη Π. Νικολάου γεννήθηκε στη Λεμεσότης Κύπρου. Φοίτησε στο Αρχαιολογικό Ινστιτούτο της Χαϊδελβέργης και σπούδασε σκηνογραφία /ενδυματολογία στην Αθήνα. Εξέδιδε για βραχύ χρονικό διάστημα το περιοδικό Ψιχάδι. Η πρώτη της ποιητική συλλογή εκδόθηκε ιδιωτικά το 2000 με τον τίτλο «Ποιήματα 1991-1999. Υπό έκδοση βρίσκονται δύο ποιητικές συλλογές της:Η Φρουρά Του Κήπου (2000-2007) και Το Άγαλμά Μου Είναι Οι Άλλοι. (2008-2013). (Αυτή που είναι δεν βρίσκεται μέσα στο βιογραφικό.)