Χριστόφορος Λιοντάκης, Ενδεχόμενο

Αρχείο 25/09/2016 -Της Κυριακής

Με πολλές θλίψειςσυνομίλησα στον ενικό
όπως και τώρα ανάμεσα
στην άμπωτη και την παλίρροια του λιβανιού.
Το άυπνο σκουλήκι, μυστικοσύμβουλος των
—ενόχων
αφαιρεί και προσθέτει ψηφίδες στο παρελθόν
χρωματίζει αναδρομικά τις πράξεις.
Τα ενεστώτα και τα μέλλοντα προγραμματίζει.
Ένας χάκερ να βρεθεί να μπει δίκαιος κομήτης
το ενδεχόμενο να λάμψει.
Του άληκτου πένθους σπάζοντας τους κωδικούς
ν’ αναχαιτίσει τον ιό της θλίψης.
Να σβήσει από τον Ιξίονα τον τροχό
το “θέλω” που υποθάλπει τον ιό
καθώς κι εκείνο το αμαρτωλό οξύμωρο
“δε θέλω πια να θέλω”.