Μαρουσώ Αθανασίου, τέσσερα ποιήματα

Αρχείο 06/03/2017

ΕΧΩ ΕΝΑ ΦΙΛΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ

συναντιόμαστε στη δεύτερη βόλτα του
μου μαγειρεύει φαγητά της λαμπρής
μου ανοίγει πηγάδια είκοσι μέτρα πέρα απ’ τη θάλασσα
μου τραγουδάει στίχους από παλιά τραγούδια
και θέλει να μπαίνουμε μαζί απ’ την ίδια πόρτα
έτσι που πια
καθόλου δεν τον φοβάμαι

ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΠΊΤΙ

φτιάχνω έναν κήπο
χωρίς πολλή φροντίδα
να τρυπήσει η ρίζα το τσιμέντο
να ‘ρθει ο αδέσποτος σπουργίτης
να ‘χω να κόψω ένα κλωνάρι όταν φεύγω

ΕΚΕΙΝΗ ΤΟ ΠΡΩΙ

μένει
στο στροβίλισμά της
μετέωρη
χειρονομία παλμική
γειτόνισσα χάρτινη
στέρεου συντονισμού
τριχιάς
λαιμού
κι ανάσας

ΑΝ ΟΙ ΜΕΡΕΣ

εκείνες τις μέρες
είν’ ο ύπνος σου φόβος μεγάλος
σκυλί ξαπλωμένο στην πλάτη σου
εκείνες τις μέρες
τα μάτια κλειστά
απασφάλιστες είναι στιγμές αγωνίας
εκείνες οι μέρες
είναι νύχτες ξεσκέπαστες
σε μια γκρι φυσαλίδα
που σκάει