στάχτες

Αρχείο 22/06/2017

« Καλώ για την διαδοχή,
όποιον είναι άξιος·
κι ευθύς τον χρίζω ποιητή.»

Σε κάτεργο, πολεμικό·πειρατικό καράβι
με δυό και τρεις σειρές κουπιά,
ο σημαιοφόρος της φυλής
και αρχηγός μας βρίζει,
πως είμαστε μαύρα, λυσσάρικα, σκυλιά·
έτοιμα για σεφέρια,
με τον σιρόκο, τον αέρα· στο πηδάλιο,
στη σπάλα μας, στο κόκαλό μας
βαστάμε μερτικό

« Σκαρφαλώστε τώρα στις αντένες
σιμώστε στ’ απέναντι χωριά·
τρόμαξαν απ’ τα λόγια μας,
τι είμαστε μαύρα, λυσσάρικα σκυλιά

τώρα ανθίζουν βανίλια, μέλισσα

και στο νοτιά, πάντα νοτιά
γυρίζουμε και πάμε»

το τούμπανο βαρούν· και τη φλογέρα
με χάρη, με καμάρι, σκεφτόμενοι
πορείες που παν σε ξένα μέρη·

και με το μάτι στη νυχτιά
πως πρέπει να μετρήσουν
τη ζώνη του Ωρίωνα· τ’ αστέρι,
και βιαστικά πρέπει να ξεκινήσουν.

Όποιος περνά ταξιδευτής
στην θάλασσα τις ώρες,
τον άνεμο των ουρανών,
την ζύμη, άρτο, θάνατο
να ξέρεις καβαλά.

*

©Σελάνα Γραίκα

φωτο©Στράτος Φουντούλης