Ανταποκρίσεις Απόστολου Θηβαίου, Ένας μικρός, μικρός πρίγκηπας

Αρχείο 17/10/2017

Μην ενσκήψεις αργότερα
σαν ύστατη απώλεια,
μην έρθεις όταν
η καρδιά ξεφύγει
απ΄τους αγώνες

Ο Σάλβιο κατέχει όπως κανείς την τέχνη της παντομίμα. Κάθε πρωί προβάρει μια ατέλειωτη σειρά χαρακτήρων. Μεταμορφώνεται στον Απόλλωνα του Μπελβεντέρε, γίνεται εργάτης της επανάστασης. Ένας αρχαίος χορευτής, ένας κρατήρας που αργά επιστρέφει στον κόσμο. Διδάχτηκε την τέχνη του στους θιάσους της Βερόνα και απέμεινε νύχτες ολόκληρος ακλόνητος στο βάθος μιας μεσσαιωνικής στοάς. Στην κόχη του κόσμου δοκίμασε την πλάνη του θεάτρου και σήμερα μπορεί να υπερηφανεύεται πως το κοινό τού οφείλει τις πιο τρυφερές του φαντασιώσεις. Μες στο πλήθος ανακτά την όψη μιας σπάνιας πεταλούδας. Τοποθετεί το ξύλινο βάθρο του και απ΄αυτή την αδιάφορη γωνιά, ανοίγει παράθυρα, γελά μ΄ένα φεγγαρένιο, τσίγγινο πρόσωπο κόντρα σ΄όλους τους καιρούς.

Οι μικρές του μονογραφίες ομορφαίνουν την πολιτεία μας. Αν ποτέ χαθεί απ΄το πόστο του ο κόσμος αυτός δεν θα΄ναι ποτέ ίδιος, τ΄ακούς; Ο Σάλβιο είναι ένα σπάνιο παιδί. Οι φίλοι του είναι ακροβάτες, ταχυδακτυλουργοί, γελωτοποιοί που για χάρη της βασίλισσας ξοδεύουν χρώματα κάθε νύχτα. Όλοι τον αγαπούν. Τον φωνάζουν μικρό πρίγκηπα γιατί θυμίζει τα πιο ωραία παιδιά και όσους έφυγαν νέοι, στην ακμή ενός τόξου. Επάνω του κρεμούν τάματα και θησαυρούς, αφήνουν αινίγματα στα πόδια του, αιώνιους όρκους αγάπης και έρωτα πέρα απ΄τον χρόνο.

Πες μας μικρέ πρίγκηπα για την άλλη πλευρά του κόσμου. Πες μας για τον άγγελο που ταξιδεύει στ΄ανοιχτά δίχως δάκρυ. Για τους νυκταγωγούς και τους συλλήπτορες και τη βασιλική της ζωής. Στα πόδια σου εναποθέτουμε όση απ΄τη φαντασία μας απέμεινε.

Όπως ανθίζουν οι εραστές, ο μικρός πρίγκηπας ανάβει όλα τα φώτα του κλειστού μας κόσμου. Και η οδός Μίλερ που ως τότε πάσχιζε ν΄αντέξει τον χειμώνα, μεταμορφώνεται στο τελευταίο θέατρο του κόσμου.

Η ομορφιά του μπορεί μονάχα να συγκριθεί με την Μαρία της Δόξας . Η πληγωμένη του καρδιά σταλάζει ποιήματα, σημάδια του μέλλοντος πως κάποτε υπήρξε. Ήταν κάποτε ένα παιδί, σπασμένο κρίνο θα πουν μες στ΄αριστούργημα του παλιού αιώνα.

Πες μου ξανά την ιστορία, τον ικετεύει.

Κρατά τους παλιούς κρατήρες, ολόκληρος ο κόσμος συνοψίζεται σε μια παράξενη σκηνή βυθού. Στρέφει αργά το σώμα του προς τα φώτα του δρόμου. Μια μυστική χορδή του κόσμου χτυπά και η νύχτα ζωντανεύει με τον κεραυνό. Οι καθρέφτες που καθώς λένε ξυπνούν τις χίμαιρες φέρνουν στο φως παράξενα ευρήματα. Οι διαβάτες, προικισμένοι με την ανέγγιχτη, λαϊκή σοφία της ζωής διακρίνουν στην τρομερή νύχτα όλα τα παλιά αγάλματα, όλους τους παλιούς θεούς τους. Ψιμύθιο και μυρωδιά αρχαίου ξύλου και η οδός Μίλερ, που ταξιδεύει με φόντο λυπημένες μεραρχίες και ηρώα. Κίτρινη η υπομονή στην οδό Μίλερ και άσχημο το πρόσωπο του θεού.

Με το πρώτο χιόνι ο μικρός πρίγκηπας θα πάψει κάθε κίνηση, κάθε υποψία. Θα συγκρατήσει ολόκληρη τη σιωπή και την τραγωδία του κόσμου. Από κάποιον δρόμο θ΄ακουστούν, θα δεις, παιδικές φωνές και ένας ποταμός θα φανεί στον ορίζοντα. Στ΄αστρικά του θα τρέμουν τα γέρικα πράματα που πρόκειται σε λίγο να πεθάνουν.

Με το πρώτο χιόνι, ο μικρός πρίγκηπας θα κουρνιάσει στον μέσα κόσμο του πρωινού. Όλοι μας θα συνεχίσουμε να ζούμε σαν τίποτε να μην συνέβη, σαν να ΄χαμε κάποτε δικό μας το δικαίωμα να ξοδέψουμε ολόκληρο τον ουρανό του.