στάχτες

❇︎

ΧΙΙΙ

Πέρασε ο Κάνγκ
——–έξω από τον ναό της δυναστείας
Και μέσα απ’ το δασάκι των κέδρων,
——–κατόπιν πέρα κάτω, απ’ το ποτάμι,
Και μαζί του ο Χιού, ο Τσί
——–κι ο χαμηλότονος Τιάν
Και «Είμαστε άγνωστοι» είπε ο Κάνγκ,
«Γίνεσαι ηνίοχος;
——–Ὁ κόσμος σε μαθαίνει,
Να μάθω τ’ άρματα καλύτερα, ή την τοξοβολία;
Ἢ τις πρακτικές του δημοσίου λόγου;»
Κι είπε ο Τσὲ-Λού, «Προσωπικά θα φρόντιζα θέματα αμύνης»,
Κι είπε ο Χιού, «Αν κυβερνούσα εγώ μιαν επαρχία,
Θα εδραίωνα περισσότερο τὴν τάξη απ’ ό,τι εδώ».
Κι είπε ο Τσί, «Εγώ θα προτιμούσα κάποιον ορεινό ναό, μικρό,
Με τάξη στις ιεροτελεστίες,
——–με την προσήκουσα πραγμάτωση των τελετών»,
Κι είπε ο Τιάν, τα δάχτυλά του στις χορδές λαούτου,
Να συνεχίζουν ήχοι χαμηλοί
——–κι ας άφησε το χέρι τις χορδές,
Κι ο ήχος σαν καπνός ανέβηκε, μέσα στις φυλλωσιές,
Κι εκείνος δεν τον άφηνε απ’ τα μάτια του:
——–«Η παλιά λιμνούλα,
Και τ’ αγόρια να πηδάνε από τις τάβλες,
Ή κατάχαμα στους θάμνους μαντολίνο».
——–Κι ο Κάνγκ τους χαμογέλασε το ίδιο,
Και ο Τιάν επιθύμησε να μάθει:
——–«Ποιός απάντησε σωστά;»
Κι είπε ο Κάνγκ, «Όλοι σωστά απάντησαν,
Καθείς κατά τη φύση του, τουτέστιν».
Κι ο Κάνγκ ύψωσε το ραβδί του προς τον Γουάν Τζάνγκ,
——–τον πρεσβύτερό του Γουάν Τζάνγκ,
Γιατί καθότανε στην άκρη του περάσματος και προσποιούταν ότι
——–λάμβανε σοφία.
Κι είπε ο Κάνγκ
——–«Ξεκόλλα, βρε ξεμωραμένε,
Σήκω και κάνε τίποτα ουσίας».
——–Κι είπε ο Κάνγκ
«Να σέβεστε τις ικανότητες ενός παιδιού
Απ’ τη στιγμή που εισπνέει το διαυγές αγέρι,
Μα άνθρωπος στα πενήντα του και να μην ξέρει τίποτα
——–Δεν είν’ άξιος σεβασμού».
Και «Άπαξ κι ο πρίγκιπας μαζέψει γύρω του
Όλους τους σοφούς και καλλιτέχνες, τότε τα πλούτη του θ’ αξιοποιηθούν τελείως».
Κι είπε ο Κάνγκ και το ’γραψε στα φύλλα μπο:
——–Άνθρωπος που δεν έχει τάξη μέσα του
Δεν μπορεί ν’ απλώσει τάξη γύρω του·
Κι άνθρωπος που δεν έχει τάξη μέσα του
Ἡ φαμίλια του δεν θα φερθεί εντάξει·
——–Και πρίγκιπας που δεν έχει τάξη μέσα του
Δεν μπορεί να ’χει σε τάξη τα εδάφη του.
Κι ο Κάνγκ ανέφερε τις λέξεις «τάξη»
Και «σεβασμός αδελφικός»
Και δεν είπε τίποτε για «μετά θάνατον ζωή».
Και είπε
——–«Καθένας μπορεί να ξεφύγει απ’ το μέτρο,
Είν’ εύκολο να ρίξεις πέρα από τον στόχο,
Το δύσκολο είναι να σταθείς γερά στο κέντρο»,

Και είπαν: Αν γίνει ο γιός φονιάς,
——–Οφείλει να τον προστατέψει ο πατέρας του και να ταν κρύψει;
Κι είπε ο Κάνγκ:
——–Οφείλει.

Κι έδωσε ο Κάνγκ την κόρη του στον Κόνγκ-Τσιάνγκ
——–Αν κι ο Κόνγκ-Τσιάνγκ ήταν στη φυλακή.
Και την ανιψιά του έδωσε στον Νάν-Γιούνγκ
——–αν κι ο Νάν-Γιοὺνγκ δεν είχε πια τη θέση του.
Κι είπε ο Κάνγκ «Ὁ Γουάνγκ κυβέρνησε με μέτρο
——–Στα χρόνια του το κράτος ήταν σε καλή κατάσταση,
Και μπορώ να θυμηθώ
Μιαν εποχή που οι ιστορικοί αφήναν στα γραφτά κενά,
Εννοώ για όσα δεν γνωρίζαν,
Μα εκείνη η εποχή φαίνεται να περνάει».
Κι είπε ο Κάνγκ, «Χωρίς ήθος θα ’σαι
——–ανίκανος να παίξεις τ’ όργανο εκείνο
Ή να εκτελέσεις μουσική κατάλληλη για τις Ωδές.
Τ’ άνθη της βερικοκιάς
——–Φυσάν απ’ την ανατολή στη δύση,
Κι έχω πασχίσει να τα προφυλάξω, να μην πέσουν».

*

Σημειώσεις για το CXVΙΙ κ.λπ. [Απόσπασμα]

M’ amour, m’ amour
—————-Τι ’ναι εκείνο που αγαπώ και
Πού είσαι εσύ;
Πού ’χασα το κέντρο μου
—————-παλεύοντας τον κόσμο.
Τα όνειρα συγκρούονται
—————-και θρυψαλιάζονται —
Και που πάσχισα να φτιάξω έναν paradiso
——————————————terrestre.

Πάσχισα να γράψω τον Παράδεισο

Μη σαλεύεις
——–Άσε να μιλήσει ο άνεμος
—————-εκείνος ο παράδεισος.

Ας συγχωρήσουν οι Θεοί ό,τι
—————-έχω κάνει
Ας προσπαθήσουν όσοι αγαπώ να συγχωρέσουν
—————-ό,τι έχω κάνει.

*

©Δημήτρης Μαύρος

 φωτο: Στράτος Φουντούλης

❇︎