στάχτες

κάποτε θα μιλάμε για τις συμπτώσεις με την αφηρημάδα των απόντων
μπορεί και όχι
κι οι δυο εκδοχές πάντως, θα είναι κάθε άλλο από το να βασανίζουν

⚙︎

σήμερα ήταν Αύγουστος και ήταν Σάββατο

εδώ ακριβώς μια στάση, οφείλω
όπου, με έγνοια περισσή, την ανυπεράσπιστη να υπερασπιστώ αυτήν πληροφορία
με τρόπο ενδεχομένως περατό πλην όμως μαχητό
ένα λοιπόν έχω να δηλώσω
δική μου ομοίως απορία τι γύρευε αυτή η πληροφορία
σε τόπο ποιον άραγε άνοιγε την θύρα
ερώτηση που χρόνους δυο μετά
απάντησιν εβρήκε
ήταν Αύγουστος, σας βεβαιώ, και τότε,
όταν τους στίχους των πλαγίων(1) διάβαζα
κι αναριγούσα καθώς τούτο τότε μάθαινα
η μύγα εκείνη της αναφοράς ήταν εγώ
που χρόνους δυο πιο πριν
το ποίημα να γράψω προσπαθούσα:

σήμερα ήταν Αύγουστος και ήταν Σάββατο
πέρασα όλη τη μέρα μου προσπαθώντας να μεταφράσω σε συλλαβές
τον ήχο που κάνει μια μύγα
μια πράσινη μύγα που σπάει το κεφάλι της στο τζάμι
κρέας αφύλακτο δεν υπήρχε
ό,τι είχαμε ήταν φυλαγμένο στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους του σπιτιού
και της μνήμης μας
έπειτα έγραψα ένα ποίημα και το ποίημα ήταν αυτό:

ΒβββββΖζζζζζζζζζζζζζβββββββββββββββββ ΒβββββΖζζζζζζζζζζζζζβζζζζζζζ ΒβββββΖζζζζζζζΖζζζζζβββββββββββββ ΒβββββΖζζζζζζζζζζζζζβββββββββζζζζζζζζζζζζ ΒβββββΖζζζζζζζζζζζζζντρντρντρρρρρργκχμπμπφφφφμπφφφφφμπ (παύση)
μπφφφμπ (κοφτό)
ΒβββββΖζζζζζζζζζζζζζβββββββΒβββββββββ ΒβββββΖζζζζζζζζζζζζζβζΖζζζζζ· ΒβββββΖζζζζζζζζζζζζζβββββββββββββ
ΒβββββΖζζζζζζζζζζζζζβββββββββζζζζζζζζζζζζ ΒβββββΖζζζζζζζζζζζζζντρντρντρρρρρργκχμπμπφφΦφμπφφφφφμπ (μεγάλη παύση)
μπφφφμπ (κοφτό)
επανάληψη· επανάληψη· επανάληψη·
γκνταααχφΜΠ γκνταχΜΠΦ (ήχος υφάσματος ή εφημερίδας πάνω στο τζάμι)
ΖζζζζΒβββζζζζ ΒββββζζζζζζζζΖζζζΒββββββ (ήχος μύγας διστακτικής ή ζαλισμένης)
γκνταααχμπφε (πόμολο παραθύρου που ανοίγει) χμπφεγκ (πόμολο παραθύρου που κλείνει)

σήμερα ήταν Σάββατο
αφιέρωσα όλη την ενεργητικότητά μου να παρατηρώ το πέταγμα μιας μύγας
μιας πράσινης μύγας
πέρασα όλη την ημέρα προσπαθώντας να μεταφράσω σε συλλαβές τον ήχο που κάνει η μύγα
μια πράσινη μύγα που σπάει το κεφάλι της στο τζάμι
μια πράσινη μύγα που σπάει το πράσινο κεφάλι της στο τζάμι έχοντας διανύσει μερικά χιλιόμετρα καθ’ ύψος κι οριζόντια μέσα στο δωμάτιο
κρέας αφύλακτο δεν υπήρχε
ό,τι είχαμε ήταν φυλαγμένο στους ειδικά διαμορφωμένους χώρους του σπιτιού και της μνήμης
ψυγεία ρούχα ψίχες δαχτύλων βολβοί ματιών καθρέφτες κενά μεταξύ δοντιών κοίλα μιας παλάμης η παλάμη το εσωτερικό των νυχιών ένα προστατευτικό σελοφάν ένα ταχυδρομικό χαρτί το κουτί με τα δώρα φωτογραφικές αποτυπώσεις
συνάψεις νευρογαγγλίων
γλώσσα
ουρανίσκος
γεύση
επιθυμία

έπειτα έγραψα ένα ποίημα και το ποίημα ήταν αυτό:

η πράσινη μύγα ήταν εγώ

✿

(1) Βρισκόσουν σπίτι μου,
κοιτούσες τον κήπο μου, ήσουν πολύ όμορφη.
Εγώ σε σκότωσα.
Ω! να μπορούσα τώρα
να σου δώσω ξανά τη ζωή,
εγώ που σου έδωσα το θάνατο!

ΕΛΕΓΕΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΡΕΑΤΟΜΥΓΑ ΜΠΛΕ,
Ντάμασο Αλόνσο
ΤΕΚΝΑ ΤΗΣ ΟΡΓΗΣ
Εκδ. ΕΝΔΥΜΙΩΝ
Μτφρ.:
Αμαλία Αντωνετσή
Νίκος Μενεγάτος
Ελευθερία Μπέτσικα
Κατερίνα Σκλαβούνου

*

©Ασημίνα Λαμπράκου

✿