Γεράσιμος Δενδρινός, Έξι ποιήματα…

…από την ανέκδοτη συλλογή Εικόνες από ένα επιπλέοντα κόσμο

1]. ΜΥΣΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κύριε, τα χέρια μας είναι κενά από δώρα
και οι προσευχές λειψές στα χείλη μας.

Κάνε να λάμψουν και πάλι οι παλιές μας στιγμές
μέσα σε ξέφωτα και πλακόστρωτα που αντηχούσαν
οι φωνές των παιδιών ίσαμε το γέρμα της μέρας.

Από τα ανοιχτά παράθυρα ας εισέλθει το έλεός Σου,
όπως αυτό του άπλετου φωτός, του αέρα,
του χιονιού και της βροχής.

Κι αν μας ξεχάσεις, στη διαθήκη των ικεσιών
ακόμα υπάρχει μια μυστική προσευχή,
ανάμεσα σε άλλες που φιλοτεχνούν
τις διάπλατες Πύλες της Συγγνώμης,
ύστατο καταφύγιο και τερπνό βάλσαμο
κάθε αδυναμίας και απόγνωσης,
ικανό να ξυπνά από τον ιερό λήθαργο
ακόμη και την ατέλειωτη στρατιά των αγίων,
έτοιμη να εκπληρώσει κάθε παράκληση.

2]. ΤΟΚΙΟ

Στα πόδια σου κατέθεσα τη ζωή μου,
μέσα στη σκιά των ανθισμένων κερασιών
σε μεγάλο κήπο του Τόκιο,
όπου γεννήθηκε τότε η αγάπη μας
εξαιτίας ενός αστείου.

Τώρα, από τόσο μακριά,
καθώς αγναντεύω τον πόνο που διαχέεται
στα βάθη μιας θάλασσας,
νιώθω να μην έχει χαθεί εκείνη η θαλπωρή,
που μας ένωνε και που μας διέλυε συγχρόνως.

Προτιμήσαμε το σκόρπισμα,
σαν να ξέραμε πως σύντομα
η στοργή θα γινόταν λόγχη
που θα μας κάρφωνε στο στήθος.

3]. ΥΠΕΡΣΙΒΗΡΙΚΟΣ

Για παιδιά θα έχω στο εξής τ’ αδέσποτα,
τα όρη για γονείς,
για συντρόφους τα βιβλία,
που βρήκα κάποτε τυχαία στην εξοχή,
λίγο πριν τους αβαθείς βάλτους.

Μαγευτικές ομορφιές κρύβουν τ’ αθέατα δάση.

Για χρόνια εσένα είχα εικόνα μου και φως,
μα το σκοτάδι έπεσε ατέλειωτο,
καθώς το τρένο έμπαινε
στο μεγαλοπρεπές Αικατερίνεμπουργκ
με τους ολόχρυσους τρούλους των εκκλησιών,
μίλια μακριά από το Βλαδιβοστόκ.

Κι έμεινε η φωνή του σαμάνου
να με καλεί στο παγωμένο σούρουπο.

4]. ΆΒΑΤΟΙ ΤΟΠΟΙ

Δίνουμε σημασία σ’ όσους μας αποστρέφονται,
για να πληρώσουμε το τίμημα,
μήπως και μάθουμε να οπισθοχωρούμε,
μήπως διδαχθούμε πως ο άλλος δεν είναι η ευτυχία μας
αλλά υποχώρηση σε αδιέξοδα υπόγεια,
σε δεξαμενές ρηχού νερού με χορταριασμένες όχθες,
όπου καμία λυχνία δεν λάμπει.

Επιζητούμε συμπάθεια από αδιάφορους
κι απ’ όσους έχουν μάθει να στέκονται πάντα
σε μια πόρτα υποδοχής
με καλοπιάσματα και χαμόγελα,
για να γίνουν αρεστοί κι αποδεκτοί από μια παρέα
αλυσίδας σχέσεων που αποσύρεται στο ίδιο μπαλκόνι
για να θαυμάσει τη θέα της πόλης,
όπου τα φώτα πέφτουν
πάνω σε λακέδες της φήμης.

Δίνουμε αξία σε οξειδωμένα σκαριά πλοίων,
που στέκονται γερμένα χρόνια τώρα
στην άμμο της λίμνης Αράλης
(στις σκιές τους τα καλοκαίρια καταφεύγουν καμήλες),
από την εποχή που αποσύρθηκαν τα νερά
και αποκαλύφθηκε ο έρημος βυθός της
για ν’ απλωθεί στο εξής δεκάδες χιλιόμετρα,
πότε θερμή και πότε παγωμένη
η ανάσα της στέπας.

5]. ΑΥΛΕΣ ΚΑΙ ΣΑΛΟΝΙΑ

Τους θερινούς μήνες,
καταξιωμένοι ποιητές,
ζώντες και νεκροί,
μαζεύονται κάτω απ’ την τέντα της αυλής,
αφήνοντας λίγο απ’ το περίσσευμά τους
στο παιδικό μου καπέλο.

Διαβάτη, μην μας προσπερνάς.

Γι’ αυτούς έστρωσα το καλύτερο εργόχειρο
στο μεγάλο τραπέζι του σαλονιού
που έχουμε για τους επισήμους.

6]. ΝΟΤΙΖΕΙ ΑΚΟΜΑ

Στο σπίτι της οδού Αριμαθαίας
βαθιά εξάντληση νοτίζει τα θεμέλια,
για χρόνια διαρκεί μόνο η νύχτα.

Τη μητέρα παραδέρνει νυχθημερόν η άνοια,
την αδερφή δοκιμάζει το αειθαλές φυτό του καρκίνου,
κι εγώ κατάμονος στο ίδιο δωμάτιο,
μιλώντας πότε με παρείσακτους κι αφανείς νεκρούς,
σε διαδρόμους, σε κιόσκια υπαινιγμών και νάρκης
καταγράφω της μέρας την ένταση,
με φτηνά υποκατάστατα,
υποκρινόμενος πως κατέχω ακόμα
δύναμη κι υπομονή.

Ζώντας κάθε τόσο
μέσα στο περιθώριο της απέραντης πίκρας
και το βαρύ απόθεμα της σκιάς,
νιώθω σαν τον μετεξεταστέο,
που όλο και αναβάλλει τη μελέτη του,
περιμένοντας να έρθει
η τελευταία μέρα
για να σκύψει πάνω σε βιβλία αδιάφορα
και να διαβάσει.

________________
Ο Γεράσιμος Δενδρινός (1955) σπούδασε ελληνική φιλολογία. Έργα του: 1] Ένα πακέτο Άρωμα, διηγήματα, Κέδρος 1995³, 2]Απέραντες συνοικίες, μυθιστόρημα, Κέδρος 2001, 3] Χαιρετίσματα από το νότο, μυθιστόρημα, Κέδρος 2003, στο οποίο βασίστηκε η ταινία του Δημήτρη Μακρή, Χαιρέτα μας τον πλάτανο, (ξένος τίτλος: E Tanti Saluti,), η οποία διαγωνίστηκε το 2004 στο 54ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης, 4] Άλκης, νουβέλα, Μεταίχμιο 2003, 5] Ματίας ντελ Ρίος – Ημερολόγια, ταξιδιωτικό κείμενο, Κέδρος 2006, 6] Φραγή εισερχομένων κλήσεων, μυθιστόρημα, Μεταίχμιο 2006, 7] Άβατοι Τόποι, ποιήματα, (.poema..) 2015 και 8] Βήματα σε λιθόστρωτο, ΔΙΑΠΛΑΣΗ, 2018. Από το 2004 είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.