Κωνσταντίνος Μαρκογιάννης, Ίχνη φωτός ―κυκλοφορεί [αποσπάσματα]

Από τις εκδόσεις Βακχικόν

Προορισμός

Το ξέρω κουράστηκες…
Θέλεις απλώς να κοιμηθείς
έναν ύπνο δίχως όνειρα.
Δίχως εφιάλτες…
Αόρατος αν μπορούσες θα γινόσουν.
Απαλλαγμένος απ’ της ύλης τα δεσμά.
Ατάραχος και ανέμελος
θα περιπλανιόσουν…
Από σπίτι σε σπίτι.
Από άστρο σε άστρο.
Χωρίς σκοτούρες.
Χωρίς σκοπό.
Ενίοτε θα μεταμορφωνόσουν
σε δέντρο, πεταλούδα…
Άλλες φορές θα γινόσουν
σύννεφο, βροχή.
Ναι, αν μπορούσες
θα τα θυσίαζες όλα…
Έρωτες, φίλους, οικογένεια.
Μικρές και μεγάλες απολαύσεις.
Άλλωστε τι είναι η ζωή
μπρος στην αιωνιότητα;
Για σκέψου το λιγάκι…
Είναι το ταξίδι που αξίζει
ή ο τελικός προορισμός;

Στα Όνειρα

Μου λες όλα είναι μάταια
Εφήμερα…
Ίσως, σου λέω
Ίσως…
Όμως στα όνειρα
Η ψυχή μεταμορφώνεται
Παίρνει πολύπλοκη μορφή
Ο πατέρας γίνεται άνεμος
Η μητέρα είναι δέντρο
Με πέτρα μοιάζει η αδερφή
Οι σκέψεις θυμίζουν σύννεφα
Οι ήχοι πετούν σαν πεταλούδες
Τα αισθήματα στάζουνε βροχή
Μέσα στα όνειρα
Τα πάντα μεταπλάθονται
Ξαναγεννιούνται
Τίποτα δεν πεθαίνει
Τίποτα…