Απόστολος Θηβαίος, Boutique Théâtre: Να μελετάτε τον Landau

Σκετς που στήριξε την ύπαρξή του στην αναπάντητη καλημέρα
προς τον κύριο Κουρμπέ και την θεωρητική φυσική

[Σκηνικό, το ξέφρενο τοπίο μιας μεγαλούπολης. Μαρκίζες στο φόντο, πινακίδες, εμπορικά σήματα, matrix που ενημερώνουν για τον καιρό, τα κρούσματα, τους νεκρούς, την τιμή του αργού πετρελαίου, την αξία του βαρελιού, την αξία της μετοχής της Microsoft, ανώδυνα τροχαία, διαδηλωτές, κυρίους, αστυνομικούς, δημοσιογράφους. Αυτοί οι τελευταίοι στέκουν στις γωνιές των δρόμων και πετάγονται σαν ξαφνικά κορναρίσματα καθώς κάποιος περνά βιαστικός για την συνάντηση των δύο και τέταρτο. Με άλλα λόγια, δεν θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί, «καλημέρα κύριε Κουρμπέ» μες σε αυτήν την τρομερή εξαλλοσύνη, που μόνο ως υπερβολή μπορεί να υπάρχει.]

Ο δημοσιογράφος φορά ένα καλοσυνάτο χαμόγελο. Αυτό το τελευταίο διαφέρει ανάλογα με την σημασία του ρεπορτάζ, τις καθυστερήσεις στις εξοφλήσεις, το ενδιαφέρον του κοινού. Ένας νεαρός σταματά απότομα, πίσω του μια κυρία φρενάρει απότομα, οι καφέδες χύνονται πάνω στο καμιλό της που φοριέται τέτοιο καιρό, δίχως πολλές ευκαιρίες ακόμη στο χέρι του. Η κυρία βρίζει φριχτά και φεύγει ρουφώντας δικαιωματικά μια γουλιά από τον καφέ της. Ο δημοσιογράφος κάνει αποφασιστικά ένα, δύο βήματα και φράζει τον δρόμο του νεαρού. ]

Δημοσιογράφος: Καλημέρα σας, έχουμε μια ερώτηση μόνο για εσάς, τι λέτε;
Περαστικός: Ερώτηση; Δύσκολη;
Δημοσιογράφος: Όχι, όχι, μην ανησυχείτε. Είναι μια απλή ερώτηση, δίχως προεκτάσεις και η απάντησή σας δεν χρειάζεται να κρατήσει πάνω από ένα λεπτό.
Περαστικός: Ένα λεπτό μονάχα; Θα αστειεύεστε!
Δημοσιογράφος: [εκνευρισμένα] Δουλεύω κύριε, δεν αστειεύομαι. Το λοιπόν, είσαι για μια ερώτηση; Θα σου πω και εσύ σκέψου κάτι απλό, όπως θα απαντούσες στον εαυτό σου.
Περαστικός: Έχω ένα ραντεβού, ξέρετε, των δύο και τέταρτο. Και άλλωστε, η σοβαρότης είναι πράγμα σχετικό, μπορούν όλα να καταστραφούν μονάχα σε ένα λεπτό. Κύριε.
Δημοσιογράφος: Άντε, λοιπόν να ξεκινήσουμε! Τι χρονοτριβούμε;
Περαστικός: Λοιπόν, έτοιμος.
Δημοσιογράφος: Καλημέρα σας, κύριε, αριστερά ή δεξιά;
[Ο νεαρός περαστικός τα χάνει ολότελα. Δεν βρίσκει τι να πει. Μυρίζει παντού κίνδυνος.]
Περαστικός: Εξαρτάται κύριε.
Δημοσιογράφος: Γίνετε πιο σαφής παρακαλώ και κάντε ησυχία γιατί το κοινό αποκοιμιέται.
Περαστικός: Να, ας πούμε πως με ρωτάτε για την ακριβή θέση εκείνου του μαγαζιού [δείχνει] στο τέλος του δρόμου. Πουλάει κλωστές, υφάνσεις και τα ρέστα. Είναι από εκείνα τα μαγαζιά που κρατούν για μια ζωή και δεν θα τα βρεις ποτέ κλειστά. Αν λοιπόν με ρωτήσετε, που είναι οι κλωστές, νεαρέ και με πετύχετε στην κατηφόρα του δρόμου, τότε θα σας πω, στα αριστερά κύριε. Και ο σκοπός της ύπαρξής μου για εσάς θα έχει πληρωθεί.
Δημοσιογράφος: Συντομεύετε, το κοινό πάει, πέθανε.
Περαστικός: Δεν θα το έλεγα [ανάμεσά τους περνά μια μικρή διαδήλωση για μια σπουδαία υπόθεση]. Που λέτε, αν εσείς όμως με βρίσκατε στην απέναντι πλευρά του δρόμου, στην ανηφορική της εκδοχή και με ρωτούσατε, που είναι οι κλωστές νεαρέ, τότε εγώ θα σας απαντούσα, στα δεξιά, πιο κάτω. Και ο σκοπός εκείνης της ανηφόρας, εκείνου του πρωινού, της ύπαρξής μας της ίδιας θα έχει πληρωθεί.
Δημοσιογράφος: Λοιπόν, δεξιά ή αριστερά; Εμπρός κύριε!
Περαστικός: Θα σας συμβούλευα να μελετήσετε τον Landau προτού βγείτε παγανιά, κύριε.
Δημοσιογράφος: Δεν σας επιτρέπω.
Περαστικός: Πάει, τώρα έγινε κύριε. Καλημέρα σας.
Δημοσιογράφος: Καλημέρα σας!
[ο νεαρός προχωρεί, σφίγγει τα χαρτιά του κάτω από την μασχάλη, στρίβει σε έναν δρόμο, έπειτα φαίνεται σε κάποιον παράλληλο. Στέκει έξω από το μαγαζί με τις κλωστές. Βγάζει το καπέλο του, κοιτάζει δεξιά και αριστερά, σπρώχνει την πόρτα, σε κάποιον δίνει κάτι που κρατά και θα παραμείνει μυστικό, κοιτάζει δεξιά και αριστερά, σαν κάτι να γυρεύει που ποτέ δεν θα υπάρξει. Πίσω του ο κύριος Κουρμπέ με αψεγάδιαστο στυλ πεζοπόρου περνά βιαστικός, ένας μικρός ποταμός στα βάθη της πόλης, το αποτέλεσμα της συγκλονιστικής συστολής της καμπύλης του χρόνου.]