στάχτες

Τζούλια Γκανάσου, Γόνιμες μέρες. Νουβέλα. Εκδόσεις «Γκοβόστης», Αθήνα 2021.

Mάλιστα. Σε σύγκριση με τους ήδη καλούς «Γονυπετείς», η Γκανάσου προχωράει μπροστά θεματολογικά και –κυρίως– υφολογικά.

Σχεδόν πειραματικό πολυφωνικό πόνημα, με κατά τόπους αφομοιωμένα στοιχεία υπερρεαλισμού, επικεντρώνεται στις σκέψεις ενός άντρα σε κώμα, τον οποίο οι γιατροί (αλλά και η αστυνομία και οι δικοί του) επιχειρούν φαρμακοχημικά να ξυπνήσουν, γιατί ενέχεται σε σοβαρό έγκλημα, έστω με ασαφή ρόλο∙ αλλού όμως προκλητικός ρεαλισμός.

Ειρωνικός τίτλος, σχόλιο για τη μοναξιά στις ταξικές – βίαιες – πολυεθνικές πόλεις, σεξουαλικότητα, αστυνομική ιστορία, ψυχολογικό – υπαρξιακό – ημιμεταφυσικό δράμα, επιστροφές στην παιδική ηλικία, «μισάνοιχτο» τέλος.

ΥΓ. Για επόμενη έκδοση: ο Σεφέρης μόνο Γιώργος + ξεφόρτωμα από την υπερβολική στίξη.

(Λέξεις 100)

❀