στάχτες

Αρχείο 19/12/2011

Πώς άλλαξα πρόσωπο (Which side are you on?)

Όλα ξεκίνησαν εκείνο το απόγευμα όταν ένιωσα μια ενόχληση στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Ψηλαφίζοντας το κρανίο μου από πάνω προς τα κάτω ανακάλυψα δύο κλειστά βλέφαρα, μια ατροφική μύτη και ένα σφιγμένο στόμα. Τοποθέτησα προσεκτικά μία μία τις τούφες πάλι στη θέση τους και βυθίστηκα σε περισυλλογή. Περνώντας οι μέρες, αισθανόμουν συχνά ένα ελαφρύ πετάρισμα ανάμεσα στις μπούκλες μου και δε δυσκολεύτηκα να καταλάβω ότι τα πίσω ματόκλαδα είχαν αρχίσει να ανοιγοκλείνουν. Σύντομα μια ρυθμική κίνηση ανέμου απαλού ανακάτευε τις κόκκινες τρίχες μου αναγκάζοντάς με να αντιληφθώ ότι η πίσω μύτη πλέον ανέπνεε. Τα χειρότερα ήρθαν όταν άρχισα να ακούω μουρμουρίσματα και ψιθύρους. Κάποτε κουράστηκα να κοιτάζω διαρκώς αν βρίσκεται κάποιος πίσω μου. Με την ξυριστική μηχανή αφαίρεσα όλα τα μαλλιά από το ύψος των αυτιών μου και κάτω. Έκλεισα τα μάτια μου, κράτησα την ανάσα μου, δάγκωσα τα χείλη μου και, με μια αποφασιστική κίνηση, έριξα τις εναπομείνουσες τρίχες μπροστά, πάνω στο πρώην πρόσωπό μου.

***

Πώς έγραψα το αριστούργημά μου

Σήκωσα το βλέμμα από το βιβλίο στο παράθυρο και, αντικρίζοντας το φως του πρωινού, η πένα μου γλίστρησε από το χέρι, καρφώθηκε στο χαρτί, ισορρόπησε για μια στιγμή κι έπειτα έπεσε στο πλάι σχηματίζοντας μια ανεπαίσθητα λεπτή γραμμή στο λευκή ως τότε σελίδα.

***

Πώς τυφλώθηκα

Κάποιο απόγευμα με συννεφιασμένο ουρανό και άπλετο ελεύθερο χρόνο, αντιλήφθηκα ότι οι αμφιβληστροειδείς μου ήταν ζωντανοί. Ένιωσα κάτι να πάλλεται στο εσωτερικό της κόγχης του αριστερού ματιού μου. Από τότε έγινα παρατηρητική και διαπίστωσα ότι αυτός ο ανεπαίσθητος σφυγμός υφίσταται και στα δύο μάτια σε όλη τη διάρκεια της ημέρας. Ο αμφιβληστροειδής αναπνέει. Για το λόγο αυτό εξαναγκάζει τον ξενιστή του, να συγκρατεί ανοιχτά τα βλέφαρα τις περισσότερες ώρες, ενώ όταν αναπόφευκτα τα κλείνει, ελαττώνει το ρυθμό της αναπνοής του. Ο αμφιβληστροειδής τρέφεται. Η σύσταση της τροφής του περιλαμβάνει κυρίως χρώματα και ανταύγειες φωτός. Για το λόγο αυτό, υποβάλλει αισθήματα δυσφορίας στον ξενιστή του, όταν παραμένει εκτεθειμένος επί μακρόν σε μη θρεπτικό περιβάλλον, όπου κυριαρχούν οι ασπρόμαυροι τόνοι ή το σκοτάδι. Ωστόσο, είναι προφανές ότι η ζωτικότερη αλληλεπίδραση του αμφιβληστροειδούς με τον ξενιστή του, εντοπίζεται στην ικανοποίηση της δίψας του πρώτου. Ο αμφιβληστροειδής αντλεί διαρκώς υγρά από τους αδένες του ξενιστή του. Ορισμένες φορές επιβάλλει μάλιστα στον ξενιστή του την παραγωγή επιπλέον ποσότητας υγρών, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες υγιεινής του. Η συνειδητοποίηση ότι το σώμα μου φιλοξενεί δύο τόσο αυταρχικά παράσιτα άρχιζε να με τρομοκρατεί. Με καταδυνάστευαν, ήμουν η μαριονέτα τους. Πήρα την απόφαση ν’απαλλαγώ από αυτά. Γνώριζα ότι μόλις οι αμφιβληστροειδείς υποψιάζονταν τις διαθέσεις μου, θα με εκδικούνταν προκαλώντας μου έντονους πόνους. Γι’αυτό κινήθηκα γρήγορα. Μου κόστισε αρκετά χρήματα, αλλά ο γιατρός δεν επέμεινε στην περιέργειά του. Η τελευταία του ερώτηση ήταν αν επιθυμώ να μου τους διατηρήσει. Απάντησα καταφατικά. Ένα λεπτό πριν τη νάρκωση, κάλεσα ξανά το γιατρό και απαίτησα το δοχείο διατήρησης των αμφιβληστροειδών να είναι απολύτως αδιαφανές.

***

Πώς απαρνήθηκα την αφή

Εργαζόμουν επί χρόνια στο λούνα παρκ, στην αίθουσα με τους καθρέφτες. Εύλογα, από το σπίτι μου είχα αφαιρέσει οποιοδήποτε ανακλαστικό υλικό. Κάθε πρωί, καθώς διάβαζα εφημερίδα, αναπόφευκτα εξέταζα την πιθανότητα το δάχτυλό μου να αγγίξει κάτι αποτροπιαστικά δύσμορφο, επιχειρώντας να ξύσει στοχαστικά το πηγούνι. Ασφαλώς, διατηρούσα πάντα την επιφύλαξη το δάχτυλό μου να αιωρηθεί μετέωρο μη βρίσκοντας απολύτως τίποτα απτό στη θέση του κεφαλιού.

***

Πώς πνίγηκα
Έπαιζα σαξόφωνο κάτω από το νυχτερινό ουρανό.
Άρχισε να βρέχει και συνέχισα να παίζω.

…
©Έφη Ζουμπούλη